Definify.com
Definition 2024
δραπέτης
δραπέτης
Ancient Greek
Noun
δραπέτης • (drapétēs) m (genitive δραπέτου); first declension
- a runaway, especially a runaway slave
Inflection
First declension of δραπέτης, δραπέτου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | δραπέτης | δραπέτᾱ | δραπέται |
Genitive | δραπέτου | δραπέταιν | δραπετῶν |
Dative | δραπέτῃ | δραπέταιν | δραπέταις |
Accusative | δραπέτην | δραπέτᾱ | δραπέτᾱς |
Vocative | δραπέτᾰ | δραπέτᾱ | δραπέται |
References
- δραπέτης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δραπέτης in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «δραπέτης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δραπέτης» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.