Definify.com
Definition 2024
δύσπνοια
δύσπνοια
Ancient Greek
Noun
δύσπνοια • (dúspnoia) f (genitive δυσπνοἰας); first declension
- difficulty breathing, shortness of breath
- contrary winds
Inflection
First declension of δύσπνοιᾰ, δυσπνοίᾱς
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | δύσπνοιᾰ | δυσπνοίᾱ | δύσπνοιαι |
Genitive | δυσπνοίᾱς | δυσπνοίαιν | δυσπνοιῶν |
Dative | δυσπνοίᾳ | δυσπνοίαιν | δυσπνοίαις |
Accusative | δύσπνοιᾰν | δυσπνοίᾱ | δυσπνοίᾱς |
Vocative | δύσπνοιᾰ | δυσπνοίᾱ | δύσπνοιαι |
References
- δύσπνοια in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δύσπνοια in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «δύσπνοια» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δύσπνοια» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- breath idem, page 96.
- breathlessness idem, page 97.
- gasp idem, page 354.
- panting idem, page 591.
- shortness idem, page 769.
Greek
Etymology
From Ancient Greek.
Noun
δύσπνοια • (dýspnoia) f (plural δύσπνοιες)
- (medicine) dyspnea, dyspnoea (difficult respiration)
Declension
declension of δύσπνοια
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | δύσπνοια | δύσπνοιες |
genitive | δύσπνοιας | — |
accusative | δύσπνοια | δύσπνοιες |
vocative | δύσπνοια | δύσπνοιες |