Definify.com

Definition 2024

εὐλογέω

Ancient Greek

Verb

εὐλογέω • ‎(eulogéō)

I speak well of, praise
I call down the gods' favour upon, bless
I bestow benefits upon
(euphemistic) I curse

Inflection

Present: εὐλογέω, εὐλογέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογέω	εὐλογέεις	εὐλογέει	εὐλογέετον	εὐλογέετον	εὐλογέομεν	εὐλογέετε	εὐλογέουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐλογέω	εὐλογέῃς	εὐλογέῃ	εὐλογέητον	εὐλογέητον	εὐλογέωμεν	εὐλογέητε	εὐλογέωσῐ(ν)
	optative	εὐλογέοιμῐ	εὐλογέοις	εὐλογέοι	εὐλογέοιτον	εὐλογεοίτην	εὐλογέοιμεν	εὐλογέοιτε	εὐλογέοιεν
	imperative		εὐλόγεε	εὐλογεέτω	εὐλογέετον	εὐλογεέτων		εὐλογέετε	εὐλογεόντων
middle/ passive	indicative	εὐλογέομαι	εὐλογέῃ, εὐλογέει	εὐλογέεται	εὐλογέεσθον	εὐλογέεσθον	εὐλογεόμεθᾰ	εὐλογέεσθε	εὐλογέονται
	subjunctive	εὐλογέωμαι	εὐλογέῃ	εὐλογέηται	εὐλογέησθον	εὐλογέησθον	εὐλογεώμεθᾰ	εὐλογέησθε	εὐλογέωνται
	optative	εὐλογεοίμην	εὐλογέοιο	εὐλογέοιτο	εὐλογέοισθον	εὐλογεοίσθην	εὐλογεοίμεθᾰ	εὐλογέοισθε	εὐλογέοιντο
	imperative		εὐλογέου	εὐλογεέσθω	εὐλογέεσθον	εὐλογεέσθων		εὐλογέεσθε	εὐλογεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐλογέειν				εὐλογέεσθαι
participle	m	εὐλογέων				εὐλογεόμενος
	f	εὐλογέουσᾰ				εὐλογεομένη
	n	εὐλογέον				εὐλογεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: εὐλογῶ, εὐλογοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογῶ	εὐλογεῖς	εὐλογεῖ	εὐλογεῖτον	εὐλογεῖτον	εὐλογοῦμεν	εὐλογεῖτε	εὐλογοῦσῐ(ν)
	subjunctive	εὐλογῶ	εὐλογῇς	εὐλογῇ	εὐλογῆτον	εὐλογῆτον	εὐλογῶμεν	εὐλογῆτε	εὐλογῶσῐ(ν)
	optative	εὐλογοίην, εὐλογοῖμῐ	εὐλογοίης, εὐλογοῖς	εὐλογοίη, εὐλογοῖ	εὐλογοῖτον, εὐλογοίητον	εὐλογοίτην, εὐλογοιήτην	εὐλογοῖμεν, εὐλογοίημεν	εὐλογοῖτε, εὐλογοίητε	εὐλογοῖεν, εὐλογοίησᾰν
	imperative		εὐλόγει	εὐλογείτω	εὐλογεῖτον	εὐλογείτων		εὐλογεῖτε	εὐλογούντων
middle/ passive	indicative	εὐλογοῦμαι	εὐλογεῖ, εὐλογῇ	εὐλογεῖται	εὐλογεῖσθον	εὐλογεῖσθον	εὐλογούμεθᾰ	εὐλογεῖσθε	εὐλογοῦνται
	subjunctive	εὐλογῶμαι	εὐλογῇ	εὐλογῆται	εὐλογῆσθον	εὐλογῆσθον	εὐλογώμεθᾰ	εὐλογῆσθε	εὐλογῶνται
	optative	εὐλογοίμην	εὐλογοῖο	εὐλογοῖτο	εὐλογοῖσθον	εὐλογοίσθην	εὐλογοίμεθᾰ	εὐλογοῖσθε	εὐλογοῖντο
	imperative		εὐλογοῦ	εὐλογείσθω	εὐλογεῖσθον	εὐλογείσθων		εὐλογεῖσθε	εὐλογείσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐλογεῖν				εὐλογεῖσθαι
participle	m	εὐλογῶν				εὐλογούμενος
	f	εὐλογοῦσᾰ				εὐλογουμένη
	n	εὐλογοῦν				εὐλογούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ηὐλόγεον, ηὐλόγεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐλόγεον	ηὐλόγεες	ηὐλόγεε(ν)	ηὐλόγεετον	ηὐλόγεέτην	ηὐλόγεομεν	ηὐλόγεετε	ηὐλόγεον
middle/ passive	indicative	ηὐλόγεόμην	ηὐλόγεου	ηὐλόγεετο	ηὐλόγεεσθον	ηὐλόγεέσθην	ηὐλόγεόμεθᾰ	ηὐλόγεεσθε	ηὐλόγεοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ηὐλόγουν, ηὐλόγούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐλόγουν	ηὐλόγεις	ηὐλόγει	ηὐλόγεῖτον	ηὐλόγείτην	ηὐλόγοῦμεν	ηὐλόγεῖτε	ηὐλόγουν
middle/ passive	indicative	ηὐλόγούμην	ηὐλόγοῦ	ηὐλόγεῖτο	ηὐλόγεῖσθον	ηὐλόγείσθην	ηὐλόγούμεθᾰ	ηὐλόγεῖσθε	ηὐλόγοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εὐλόγεον, εὐλόγεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγεον	εὐλόγεες	εὐλόγεε(ν)	εὐλόγεετον	εὐλόγεέτην	εὐλόγεομεν	εὐλόγεετε	εὐλόγεον
middle/ passive	indicative	εὐλόγεόμην	εὐλόγεου	εὐλόγεετο	εὐλόγεεσθον	εὐλόγεέσθην	εὐλόγεόμεθᾰ	εὐλόγεεσθε	εὐλόγεοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εὐλόγουν, εὐλόγούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγουν	εὐλόγεις	εὐλόγει	εὐλόγεῖτον	εὐλόγείτην	εὐλόγοῦμεν	εὐλόγεῖτε	εὐλόγουν
middle/ passive	indicative	εὐλόγούμην	εὐλόγοῦ	εὐλόγεῖτο	εὐλόγεῖσθον	εὐλόγείσθην	εὐλόγούμεθᾰ	εὐλόγεῖσθε	εὐλόγοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: εὐλογήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογήσω	εὐλογήσεις	εὐλογήσει	εὐλογήσετον	εὐλογήσετον	εὐλογήσομεν	εὐλογήσετε	εὐλογήσουσῐ(ν)
active	optative	εὐλογήσοιμῐ	εὐλογήσοις	εὐλογήσοι	εὐλογήσοιτον	εὐλογησοίτην	εὐλογήσοιμεν	εὐλογήσοιτε	εὐλογήσοιεν
		active
infinitive		εὐλογήσειν
participle	m	εὐλογήσων
	f	εὐλογήσουσᾰ
	n	εὐλογῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ηὐλόγησᾰ, ηὐλογησᾰ́μην, ηὐλογήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐλόγησᾰ	ηὐλόγησᾰς	ηὐλόγησε(ν)	ηὐλογήσᾰτον	ηὐλογησᾰ́την	ηὐλογήσᾰμεν	ηὐλογήσᾰτε	ηὐλόγησᾰν
	subjunctive	εὐλογήσω	εὐλογήσῃς	εὐλογήσῃ	εὐλογήσητον	εὐλογήσητον	εὐλογήσωμεν	εὐλογήσητε	εὐλογήσωσῐ(ν)
	optative	εὐλογήσαιμῐ	εὐλογήσειᾰς, εὐλογήσαις	εὐλογήσειε(ν), εὐλογήσαι	εὐλογήσαιτον	εὐλογησαίτην	εὐλογήσαιμεν	εὐλογήσαιτε	εὐλογήσειᾰν, εὐλογήσαιεν
	imperative		εὐλόγησον	εὐλογησᾰ́τω	εὐλογήσᾰτον	εὐλογησᾰ́των		εὐλογήσᾰτε	εὐλογησᾰ́ντων
middle	indicative	ηὐλογησᾰ́μην	ηὐλογήσω	ηὐλογήσᾰτο	ηὐλογήσᾰσθον	ηὐλογησᾰ́σθην	ηὐλογησᾰ́μεθᾰ	ηὐλογήσᾰσθε	ηὐλογήσᾰντο
	subjunctive	εὐλογήσωμαι	εὐλογήσῃ	εὐλογήσηται	εὐλογήσησθον	εὐλογήσησθον	εὐλογησώμεθᾰ	εὐλογήσησθε	εὐλογήσωνται
	optative	εὐλογησαίμην	εὐλογήσαιο	εὐλογήσαιτο	εὐλογήσαισθον	εὐλογησαίσθην	εὐλογησαίμεθᾰ	εὐλογήσαισθε	εὐλογήσαιντο
	imperative		εὐλόγησαι	εὐλογησᾰ́σθω	εὐλογήσᾰσθον	εὐλογησᾰ́σθων		εὐλογήσᾰσθε	εὐλογησᾰ́σθων
passive	indicative	ηὐλογήθην	ηὐλογήθης	ηὐλογήθη	ηὐλογήθητον	ηὐλογηθήτην	ηὐλογήθημεν	ηὐλογήθητε	ηὐλογήθησᾰν
	subjunctive	εὐλογηθῶ	εὐλογηθῇς	εὐλογηθῇ	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῶμεν	εὐλογηθῆτε	εὐλογηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐλογηθείην	εὐλογηθείης	εὐλογηθείη	εὐλογηθεῖτον, εὐλογηθείητον	εὐλογηθείτην, εὐλογηθειήτην	εὐλογηθεῖμεν, εὐλογηθείημεν	εὐλογηθεῖτε, εὐλογηθείητε	εὐλογηθεῖεν, εὐλογηθείησᾰν
	imperative		εὐλογήθητῐ	εὐλογηθήτω	εὐλογήθητον	εὐλογηθήτων		εὐλογήθητε	εὐλογηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐλογῆσαι			εὐλογήσᾰσθαι		εὐλογηθῆναι
participle	m	εὐλογήσᾱς			εὐλογησᾰ́μενος		εὐλογηθείς
	f	εὐλογήσᾱσᾰ			εὐλογησᾰμένη		εὐλογηθεῖσᾰ
	n	εὐλογῆσᾰν			εὐλογησᾰ́μενον		εὐλογηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: εὐλόγησᾰ, εὐλογησᾰ́μην, εὐλογήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγησᾰ	εὐλόγησᾰς	εὐλόγησε(ν)	εὐλογήσᾰτον	εὐλογησᾰ́την	εὐλογήσᾰμεν	εὐλογήσᾰτε	εὐλόγησᾰν
	subjunctive	εὐλογήσω	εὐλογήσῃς	εὐλογήσῃ	εὐλογήσητον	εὐλογήσητον	εὐλογήσωμεν	εὐλογήσητε	εὐλογήσωσῐ(ν)
	optative	εὐλογήσαιμῐ	εὐλογήσειᾰς, εὐλογήσαις	εὐλογήσειε(ν), εὐλογήσαι	εὐλογήσαιτον	εὐλογησαίτην	εὐλογήσαιμεν	εὐλογήσαιτε	εὐλογήσειᾰν, εὐλογήσαιεν
	imperative		εὐλόγησον	εὐλογησᾰ́τω	εὐλογήσᾰτον	εὐλογησᾰ́των		εὐλογήσᾰτε	εὐλογησᾰ́ντων
middle	indicative	εὐλογησᾰ́μην	εὐλογήσω	εὐλογήσᾰτο	εὐλογήσᾰσθον	εὐλογησᾰ́σθην	εὐλογησᾰ́μεθᾰ	εὐλογήσᾰσθε	εὐλογήσᾰντο
	subjunctive	εὐλογήσωμαι	εὐλογήσῃ	εὐλογήσηται	εὐλογήσησθον	εὐλογήσησθον	εὐλογησώμεθᾰ	εὐλογήσησθε	εὐλογήσωνται
	optative	εὐλογησαίμην	εὐλογήσαιο	εὐλογήσαιτο	εὐλογήσαισθον	εὐλογησαίσθην	εὐλογησαίμεθᾰ	εὐλογήσαισθε	εὐλογήσαιντο
	imperative		εὐλόγησαι	εὐλογησᾰ́σθω	εὐλογήσᾰσθον	εὐλογησᾰ́σθων		εὐλογήσᾰσθε	εὐλογησᾰ́σθων
passive	indicative	εὐλογήθην	εὐλογήθης	εὐλογήθη	εὐλογήθητον	εὐλογηθήτην	εὐλογήθημεν	εὐλογήθητε	εὐλογήθησᾰν
	subjunctive	εὐλογηθῶ	εὐλογηθῇς	εὐλογηθῇ	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῶμεν	εὐλογηθῆτε	εὐλογηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐλογηθείην	εὐλογηθείης	εὐλογηθείη	εὐλογηθεῖτον, εὐλογηθείητον	εὐλογηθείτην, εὐλογηθειήτην	εὐλογηθεῖμεν, εὐλογηθείημεν	εὐλογηθεῖτε, εὐλογηθείητε	εὐλογηθεῖεν, εὐλογηθείησᾰν
	imperative		εὐλογήθητῐ	εὐλογηθήτω	εὐλογήθητον	εὐλογηθήτων		εὐλογήθητε	εὐλογηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐλογῆσαι			εὐλογήσᾰσθαι		εὐλογηθῆναι
participle	m	εὐλογήσᾱς			εὐλογησᾰ́μενος		εὐλογηθείς
	f	εὐλογήσᾱσᾰ			εὐλογησᾰμένη		εὐλογηθεῖσᾰ
	n	εὐλογῆσᾰν			εὐλογησᾰ́μενον		εὐλογηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: εὐλόγηκᾰ, εὐλόγημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγηκᾰ	εὐλόγηκᾰς	εὐλόγηκε(ν)	εὐλογήκᾰτον	εὐλογήκᾰτον	εὐλογήκᾰμεν	εὐλογήκᾰτε	εὐλογήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	εὐλογήκω	εὐλογήκῃς	εὐλογήκῃ	εὐλογήκητον	εὐλογήκητον	εὐλογήκωμεν	εὐλογήκητε	εὐλογήκωσῐ(ν)
	optative	εὐλογήκοιμῐ, εὐλογηκοίην	εὐλογήκοις, εὐλογηκοίης	εὐλογήκοι, εὐλογηκοίη	εὐλογήκοιτον	εὐλογηκοίτην	εὐλογήκοιμεν	εὐλογήκοιτε	εὐλογήκοιεν
	imperative		εὐλόγηκε	εὐλογηκέτω	εὐλογήκετον	εὐλογηκέτων		εὐλογήκετε	εὐλογηκόντων
middle/ passive	indicative	εὐλόγημαι	εὐλόγησαι	εὐλόγηται	εὐλόγησθον	εὐλόγησθον	εὐλογήμεθᾰ	εὐλόγησθε	εὐλόγηνται
	subjunctive	εὐλογημένος ὦ	εὐλογημένος ᾖς	εὐλογημένος ᾖ	εὐλογημένω ἦτον	εὐλογημένω ἦτον	εὐλογημένοι ὦμεν	εὐλογημένοι ἦτε	εὐλογημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	εὐλογημένος εἴην	εὐλογημένος εἴης	εὐλογημένος εἴη	εὐλογημένοι εἴητον/εἶτον	εὐλογημένω εἰήτην/εἴτην	εὐλογημένοι εἴημεν/εἶμεν	εὐλογημένοι εἴητε/εἶτε	εὐλογημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		εὐλόγησο	εὐλογήσθω	εὐλόγησθον	εὐλογήσθων		εὐλόγησθε	εὐλογήσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐλογηκέναι				εὐλόγησθαι
participle	m	εὐλογηκώς				εὐλογημένος
	f	εὐλογηκυῖᾰ				εὐλογημένη
	n	εὐλογηκός				εὐλογημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

εὐλογέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
εὐλογέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«εὐλογέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“G2127”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Etymology

From εὐ- ‎(eu-, “good, well”) +‎ λόγος ‎(lógos, “speech”) +‎ -έω ‎(-éō, denominative verbal suffix). Compare εὔλογος ‎(eúlogos, “reasonable, sensible”).

Pronunciation

5th BC Attic: IPA: /e͜u.lo.ɡé.ɔː/
1st BC Egyptian: IPA: /e.w.lo.ˈɡɛ.o/
4th AD Koine: IPA: /e.βlo.ˈɣe.o/
10th AD Byzantine: IPA: /ev.lo.ˈʝe.o/
15th AD Constantinopolitan: IPA: /ev.lo.ˈʝe.o/

Definify.com

Definition 2024

εὐλογέω

εὐλογέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results