Definify.com

Definition 2025

εὑρετικός

εὑρετικός

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /eβretikós/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /evretikós/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /evɾetikós/

Adjective

εὑρετικός • ‎(heuretikós) m ‎(feminine εὑρετική, neuter εὑρετικόν); first/second declension

inventive, ingenious
- Plato, Symposium 209.A
- Plato, The Statesman 286.E
- Plato, The Statesman 287.E
- Menander, Ἀνδρ. 4
- Plato, The Republic 455.B

Inflection

First and second declension of εὑρετικός, εὑρετική, εὑρετικόν

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εὑρετικός	εὑρετική	εὑρετικόν	εὑρετικώ	εὑρετικᾱ́	εὑρετικώ	εὑρετικοί	εὑρετικαί	εὑρετικᾰ́
Genitive	εὑρετικοῦ	εὑρετικῆς	εὑρετικοῦ	εὑρετικοῖν	εὑρετικαῖν	εὑρετικοῖν	εὑρετικῶν	εὑρετικῶν	εὑρετικῶν
Dative	εὑρετικῷ	εὑρετικῇ	εὑρετικῷ	εὑρετικοῖν	εὑρετικαῖν	εὑρετικοῖν	εὑρετικοῖς	εὑρετικαῖς	εὑρετικοῖς
Accusative	εὑρετικόν	εὑρετικήν	εὑρετικόν	εὑρετικώ	εὑρετικᾱ́	εὑρετικώ	εὑρετικούς	εὑρετικᾱ́ς	εὑρετικᾰ́
Vocative	εὑρετικέ	εὑρετική	εὑρετικόν	εὑρετικώ	εὑρετικᾱ́	εὑρετικώ	εὑρετικοί	εὑρετικαί	εὑρετικᾰ́

References

εὑρετικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
εὑρετικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«εὑρετικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette