Definify.com
Definition 2024
θάλλω
θάλλω
Ancient Greek
Verb
θάλλω • (thállō)
Inflection
Present: θάλλω, θάλλομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | θάλλω | θάλλεις | θάλλει | θάλλετον | θάλλετον | θάλλομεν | θάλλετε | θάλλουσῐ(ν) |
| subjunctive | θάλλω | θάλλῃς | θάλλῃ | θάλλητον | θάλλητον | θάλλωμεν | θάλλητε | θάλλωσῐ(ν) | |
| optative | θάλλοιμῐ | θάλλοις | θάλλοι | θάλλοιτον | θαλλοίτην | θάλλοιμεν | θάλλοιτε | θάλλοιεν | |
| imperative | θάλλε | θαλλέτω | θάλλετον | θαλλέτων | θάλλετε | θαλλόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | θάλλομαι | θάλλει/ θάλλῃ |
θάλλεται | θάλλεσθον | θάλλεσθον | θαλλόμεθᾰ | θάλλεσθε | θάλλονται |
| subjunctive | θάλλωμαι | θάλλῃ | θάλληται | θάλλησθον | θάλλησθον | θαλλώμεθᾰ | θάλλησθε | θάλλωνται | |
| optative | θαλλοίμην | θάλλοιο | θάλλοιτο | θάλλοισθον | θαλλοίσθην | θαλλοίμεθᾰ | θάλλοισθε | θάλλοιντο | |
| imperative | θάλλου | θαλλέσθω | θάλλεσθον | θαλλέσθων | θάλλεσθε | θαλλέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | θάλλειν | θάλλεσθαι | |||||||
| participle | θάλλων , θάλλουσᾰ , θάλλον | θαλλόμενος , θαλλομένη , θαλλόμενον | |||||||
Imperfect: ἔθαλλον, ἐθαλλόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἔθαλλον | ἔθαλλες | ἔθαλλε | ἐθάλλετον | ἐθαλλέτην | ἐθάλλομεν | ἐθάλλετε | ἔθαλλον |
| middle/ passive |
ἐθαλλόμην | ἐθάλλου | ἐθάλλετο | ἐθάλλεσθον | ἐθαλλέσθην | ἐθαλλόμεθᾰ | ἐθάλλεσθε | ἐθάλλοντο | |
Future: θαλήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| passive | indicative | θαλήσομαι | θαλήσει/ θαλήσῃ |
θαλήσεται | θαλήσεσθον | θαλήσεσθον | θαλησόμεθᾰ | θαλήσεσθε | θαλήσονται |
| optative | θαλησοίμην | θαλήσοιο | θαλήσοιτο | θαλήσοισθον | θαλησοίσθην | θαλησοίμεθᾰ | θαλήσοισθε | θαλήσοιντο | |
| infinitive | participle | ||||||||
| θαλήσεσθαι | θαλησόμενος , θαλησομένη , θαλησόμενον | ||||||||
Aorist: ἔθηλα, ἐθηλάμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἔθηλα | ἔθηλας | ἔθηλε | ἐθήλατον | ἐθηλάτην | ἐθήλαμεν | ἐθήλατε | ἔθηλαν |
| subjunctive | θήλω | θήλῃς | θήλῃ | θήλητον | θήλητον | θήλωμεν | θήλητε | θήλωσῐ(ν) | |
| optative | θήλαιμῐ | θήλαις/ θήλειας |
θήλαι/ θήλειε |
θήλαιτον | θηλαίτην | θήλαιμεν | θήλαιτε | θήλαιεν/ θήλειαν |
|
| imperative | θῆλον | θηλάτω | θήλατον | θηλάτων | θήλατε | θηλάντων | |||
| middle | indicative | ἐθηλάμην | ἐθήλω | ἐθήλατο | ἐθήλασθον | ἐθηλάσθην | ἐθηλάμεθα | ἐθήλασθε | ἐθήλαντο |
| subjunctive | θήλωμαι | θήλῃ | θήληται | θήλησθον | θήλησθον | θηλώμεθα | θήλησθε | θήλωνται | |
| optative | θηλαίμην | θήλαιο | θήλαιτο | θήλαισθον | θηλαίσθην | θηλαίμεθα | θήλαισθε | θήλαιντο | |
| imperative | θῆλαι | θηλάσθω | θήλασθον | θηλάσθων | θήλασθε | θηλάσθων | |||
| active | middle | ||||||||
| infinitive | θῆλαι | θήλασθαι | |||||||
| participle | m | θήλᾱς | θηλάμενος | ||||||
| f | θήλᾱσα | θηλαμένη | |||||||
| n | θῆλαν | θηλάμενον | |||||||
Aorist: ἔθαλον, ἐθαλόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἔθαλον | ἔθαλες | ἔθαλε | ἐθάλετον | ἐθαλέτην | ἐθάλομεν | ἐθάλετε | ἔθαλον |
| subjunctive | θάλω | θάλῃς | θάλῃ | θάλητον | θάλητον | θάλωμεν | θάλητε | θάλωσῐ(ν) | |
| optative | θάλοιμῐ | θάλοις | θάλοι | θάλοιτον | θαλοίτην | θάλοιμεν | θάλοιτε | θάλοιεν | |
| imperative | θάλε | θαλέτω | θάλετον | θαλέτων | θάλετε | θαλόντων | |||
| middle | indicative | ἐθαλόμην | ἐθάλου | ἐθάλετο | ἐθάλεσθον | ἐθαλέσθην | ἐθαλόμεθᾰ | ἐθάλεσθε | ἐθάλοντο |
| subjunctive | θάλωμαι | θάλῃ | θάληται | θάλησθον | θάλησθον | θαλώμεθᾰ | θάλησθε | θάλωνται | |
| optative | θαλοίμην | θάλοιο | θάλοιτο | θάλοισθον | θαλοίσθην | θαλοίμεθᾰ | θάλοισθε | θάλοιντο | |
| imperative | θαλοῦ | θαλέσθω | θάλεσθον | θαλέσθων | θάλεσθε | θαλέσθων | |||
| active | middle | ||||||||
| infinitive | θαλεῖν | θαλέσθαι | |||||||
| participle | m | θαλών | θαλόμενος | ||||||
| f | θαλοῦσᾰ | θαλομένη | |||||||
| n | θαλόν | θαλόμενον | |||||||
Perfect: τέθηλα
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τέθηλα | τέθηλας | τέθηλε | τεθήλατον | τεθήλατον | τεθήλαμεν | τεθήλατε | τεθήλᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | τεθηλὼς ὦ/ τεθήλω |
τεθηλὼς ᾖς/ τεθήλῃς |
τεθηλὼς ᾖ/ τεθήλῃ |
τεθηλότε ἦτον/ τεθήλητον |
τεθηλότε ἦτον/ τεθήλητον |
τεθηλότες ὦμεν/ τεθήλωμεν |
τεθηλότες ἦτε/ τεθήλητε |
τεθηλότες ὦσῐ(ν)/ τεθήλωσῐ(ν) |
|
| optative | τεθηλὼς εἴην/ τεθήλοιμῐ/ τεθηλοίην |
τεθηλὼς εἴης/ τεθήλοις/ τεθηλοίης |
τεθηλὼς εἴη/ τεθήλοι/ τεθηλοίη |
τεθηλότε εἴητον/ τεθηλότε εἶτον/ τεθήλοιτον |
τεθηλὀτε εἰήτην/ τεθηλότε εἴτην/ τεθηλοίτην |
τεθηλότες εἴημεν/ τεθηλότες εἶμεν/ τεθήλοιμεν |
τεθηλότες εἴητε/ τεθηλότες εἶτε/ τεθήλοιτε |
τεθηλότες εἴησαν/ τεθηλότε εἶεν/ τεθήλοιεν |
|
| imperative | τεθηλὼς ἴσθῐ | τεθηλὼς ἔστω | τεθηλότε ἔστον | τεθηλότε ἔστων | τεθηλότες ἔστε | τεθηλότες ὄντων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| active | τεθηλέναι | τεθηλώς , τεθηλυῖα , τεθηλός | |||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τέθᾱλα | τέθᾱλας | τέθᾱλε | τεθάλατον | τεθάλατον | τεθάλαμεν | τεθάλατε | τεθάλᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | τεθᾱλὼς ὦ/ τεθάλω |
τεθᾱλὼς ᾖς/ τεθάλῃς |
τεθᾱλὼς ᾖ/ τεθάλῃ |
τεθᾱλότε ἦτον/ τεθάλητον |
τεθᾱλότε ἦτον/ τεθάλητον |
τεθᾱλότες ὦμεν/ τεθάλωμεν |
τεθᾱλότες ἦτε/ τεθάλητε |
τεθᾱλότες ὦσῐ(ν)/ τεθάλωσῐ(ν) |
|
| optative | τεθᾱλὼς εἴην/ τεθάλοιμῐ/ τεθᾱλοίην |
τεθᾱλὼς εἴης/ τεθάλοις/ τεθᾱλοίης |
τεθᾱλὼς εἴη/ τεθάλοι/ τεθᾱλοίη |
τεθᾱλότε εἴητον/ τεθᾱλότε εἶτον/ τεθάλοιτον |
τεθᾱλὀτε εἰήτην/ τεθᾱλότε εἴτην/ τεθᾱλοίτην |
τεθᾱλότες εἴημεν/ τεθᾱλότες εἶμεν/ τεθάλοιμεν |
τεθᾱλότες εἴητε/ τεθᾱλότες εἶτε/ τεθάλοιτε |
τεθᾱλότες εἴησαν/ τεθᾱλότε εἶεν/ τεθάλοιεν |
|
| imperative | τεθᾱλὼς ἴσθῐ | τεθᾱλὼς ἔστω | τεθᾱλότε ἔστον | τεθᾱλότε ἔστων | τεθᾱλότες ἔστε | τεθᾱλότες ὄντων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| active | τεθᾱλέναι | τεθᾱλώς , τεθᾱλυῖα , τεθᾱλός | |||||||
Pluperfect: ἐτεθήλειν/ἐτεθήλη
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| pluperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐτεθήλειν/ ἐτεθήλη |
ἐτεθήλεις/ ἐτεθήλης |
ἐτεθήλει(ν) | ἐτεθήλετον | ἐτεθηλέτην | ἐτεθήλεμεν | ἐτεθήλετε | ἐτεθήλεσᾰν |
Derived terms
- ἀναθάλλω (anathállō)
- αὐξιθαλής (auxithalḗs)
- δυσθαλής (dusthalḗs)
- ἔνθαλλος (énthallos)
- ἐρίθαλλος (eríthallos)
- παραθάλλω (parathállō)
- προθαλής (prothalḗs)
Related terms
- θηλέω (thēléō)
References
- θάλλω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- θάλλω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- θάλλω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «θάλλω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «θάλλω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- θάλλω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter