Definify.com
Definition 2024
θανατικός
θανατικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /θanatikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /θanatikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /θanatikós/
Adjective
θανατικός • (thanatikós) m (feminine θανατική, neuter θανατικόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of θανατικός, θανατική, θανατικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | θανατικός | θανατική | θανατικόν | θανατικώ | θανατικᾱ́ | θανατικώ | θανατικοί | θανατικαί | θανατικᾰ́ | |||
| Genitive | θανατικοῦ | θανατικῆς | θανατικοῦ | θανατικοῖν | θανατικαῖν | θανατικοῖν | θανατικῶν | θανατικῶν | θανατικῶν | |||
| Dative | θανατικῷ | θανατικῇ | θανατικῷ | θανατικοῖν | θανατικαῖν | θανατικοῖν | θανατικοῖς | θανατικαῖς | θανατικοῖς | |||
| Accusative | θανατικόν | θανατικήν | θανατικόν | θανατικώ | θανατικᾱ́ | θανατικώ | θανατικούς | θανατικᾱ́ς | θανατικᾰ́ | |||
| Vocative | θανατικέ | θανατική | θανατικόν | θανατικώ | θανατικᾱ́ | θανατικώ | θανατικοί | θανατικαί | θανατικᾰ́ | |||
References
- θανατικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- θανατικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «θανατικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette