Definify.com
Definition 2024
θείνω
θείνω
Ancient Greek
Verb
θείνω • (theínō)
Inflection
Present: θείνω, θείνομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | θείνω | θείνεις | θείνει | θείνετον | θείνετον | θείνομεν | θείνετε | θείνουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | θείνω | θείνῃς | θείνῃ | θείνητον | θείνητον | θείνωμεν | θείνητε | θείνωσῐ(ν) | |||||
| optative | θείνοιμῐ | θείνοις | θείνοι | θείνοιτον | θεινοίτην | θείνοιμεν | θείνοιτε | θείνοιεν | |||||
| imperative | θεῖνε | θεινέτω | θείνετον | θεινέτων | θείνετε | θεινόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | θείνομαι | θείνῃ, θείνει |
θείνεται | θείνεσθον | θείνεσθον | θεινόμεθᾰ | θείνεσθε | θείνονται | ||||
| subjunctive | θείνωμαι | θείνῃ | θείνηται | θείνησθον | θείνησθον | θεινώμεθᾰ | θείνησθε | θείνωνται | |||||
| optative | θεινοίμην | θείνοιο | θείνοιτο | θείνοισθον | θεινοίσθην | θεινοίμεθᾰ | θείνοισθε | θείνοιντο | |||||
| imperative | θείνου | θεινέσθω | θείνεσθον | θεινέσθων | θείνεσθε | θεινέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | θείνειν | θείνεσθαι | |||||||||||
| participle | m | θείνων | θεινόμενος | ||||||||||
| f | θείνουσᾰ | θεινομένη | |||||||||||
| n | θεῖνον | θεινόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἔθεινον, ἐθεινόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔθεινον | ἔθεινες | ἔθεινε(ν) | ἐθείνετον | ἐθεινέτην | ἐθείνομεν | ἐθείνετε | ἔθεινον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐθεινόμην | ἐθείνου | ἐθείνετο | ἐθείνεσθον | ἐθεινέσθην | ἐθεινόμεθᾰ | ἐθείνεσθε | ἐθείνοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: θενέω, θενέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | θενέω | θενέεις | θενέει | θενέετον | θενέετον | θενέομεν | θενέετε | θενέουσῐ(ν) | ||||
| optative | θενέοιμῐ | θενέοις | θενέοι | θενέοιτον | θενεοίτην | θενέοιμεν | θενέοιτε | θενέοιεν | |||||
| middle | indicative | θενέομαι | θενέῃ, θενέει |
θενέεται | θενέεσθον | θενέεσθον | θενεόμεθᾰ | θενέεσθε | θενέονται | ||||
| optative | θενεοίμην | θενέοιο | θενέοιτο | θενέοισθον | θενεοίσθην | θενεοίμεθᾰ | θενέοισθε | θενέοιντο | |||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | θενέειν | θενέεσθαι | |||||||||||
| participle | m | θενέων | θενεόμενος | ||||||||||
| f | θενέουσᾰ | θενεομένη | |||||||||||
| n | θενέον | θενεόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: θενῶ, θενοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | θενῶ | θενεῖς | θενεῖ | θενεῖτον | θενεῖτον | θενοῦμεν | θενεῖτε | θενοῦσῐ(ν) | ||||
| optative | θενοίην, θενοῖμῐ |
θενοίης, θενοῖς |
θενοίη, θενοῖ |
θενοῖτον, θενοίητον |
θενοίτην, θενοιήτην |
θενοῖμεν, θενοίημεν |
θενοῖτε, θενοίητε |
θενοῖεν, θενοίησᾰν |
|||||
| middle | indicative | θενοῦμαι | θενῇ | θενεῖται | θενεῖσθον | θενεῖσθον | θενούμεθᾰ | θενεῖσθε | θενοῦνται | ||||
| optative | θενοίμην | θενοῖο | θενοῖτο | θενοῖσθον | θενοίσθην | θενοίμεθᾰ | θενοῖσθε | θενοῖντο | |||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | θενεῖν | θενεῖσθαι | |||||||||||
| participle | m | θενῶν | θενούμενος | ||||||||||
| f | θενοῦσᾰ | θενουμένη | |||||||||||
| n | θενοῦν | θενούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔθεινᾰ, ἐθεινᾰ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔθεινᾰ | ἔθεινᾰς | ἔθεινε(ν) | ἐθείνᾰτον | ἐθεινᾰ́την | ἐθείνᾰμεν | ἐθείνᾰτε | ἔθεινᾰν | ||||
| subjunctive | θείνω | θείνῃς | θείνῃ | θείνητον | θείνητον | θείνωμεν | θείνητε | θείνωσῐ(ν) | |||||
| optative | θείναιμῐ | θείνειᾰς, θείναις |
θείνειε(ν), θείναι |
θείναιτον | θειναίτην | θείναιμεν | θείναιτε | θείνειᾰν, θείναιεν |
|||||
| imperative | θεῖνον | θεινᾰ́τω | θείνᾰτον | θεινᾰ́των | θείνᾰτε | θεινᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐθεινᾰ́μην | ἐθείνω | ἐθείνᾰτο | ἐθείνᾰσθον | ἐθεινᾰ́σθην | ἐθεινᾰ́μεθᾰ | ἐθείνᾰσθε | ἐθείνᾰντο | ||||
| subjunctive | θείνωμαι | θείνῃ | θείνηται | θείνησθον | θείνησθον | θεινώμεθᾰ | θείνησθε | θείνωνται | |||||
| optative | θειναίμην | θείναιο | θείναιτο | θείναισθον | θειναίσθην | θειναίμεθᾰ | θείναισθε | θείναιντο | |||||
| imperative | θεῖναι | θεινᾰ́σθω | θείνᾰσθον | θεινᾰ́σθων | θείνᾰσθε | θεινᾰ́σθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | θεῖναι | θείνᾰσθαι | |||||||||||
| participle | m | θείνᾱς | θεινᾰ́μενος | ||||||||||
| f | θείνᾱσᾰ | θεινᾰμένη | |||||||||||
| n | θεῖνᾰν | θεινᾰ́μενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔθενον, ἐθενόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔθενον | ἔθενες | ἔθενε(ν) | ἐθένετον | ἐθενέτην | ἐθένομεν | ἐθένετε | ἔθενον | ||||
| subjunctive | θένω | θένῃς | θένῃ | θένητον | θένητον | θένωμεν | θένητε | θένωσῐ(ν) | |||||
| optative | θένοιμῐ | θένοις | θένοι | θένοιτον | θενοίτην | θένοιμεν | θένοιτε | θένοιεν | |||||
| imperative | θένε | θενέτω | θένετον | θενέτων | θένετε | θενόντων | |||||||
| middle | indicative | ἐθενόμην | ἐθένου | ἐθένετο | ἐθένεσθον | ἐθενέσθην | ἐθενόμεθᾰ | ἐθένεσθε | ἐθένοντο | ||||
| subjunctive | θένωμαι | θένῃ | θένηται | θένησθον | θένησθον | θενώμεθᾰ | θένησθε | θένωνται | |||||
| optative | θενοίμην | θένοιο | θένοιτο | θένοισθον | θενοίσθην | θενοίμεθᾰ | θένοισθε | θένοιντο | |||||
| imperative | θενοῦ | θενέσθω | θένεσθον | θενέσθων | θένεσθε | θενέσθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | θενεῖν | θενέσθαι | |||||||||||
| participle | m | θενών | θενόμενος | ||||||||||
| f | θενοῦσᾰ | θενομένη | |||||||||||
| n | θενόν | θενόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- θείνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- θείνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- θείνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «θείνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «θείνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- θείνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter