Ancient Greek

• (4th AD Koine) IPA^(key): /θrónyn/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /θrónyn/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /θɾónin/

Noun

θρόνοιν • ‎(thrónoin) m

1. genitive dual of θρόνος ‎(thrónos)
2. dative dual of θρόνος ‎(thrónos)