Definify.com
Definition 2024
κενταύριον
κενταύριον
Ancient Greek
Alternative forms
- κενταυρίη (kentauríē)
- κενταύρειον (kentaúreion)
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /kentávrion/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /kẽdávɾion/
Noun
κενταύριον • (kentaúrion) n (genitive κενταρίου); second declension
- Alternative form of κενταύρειον (kentaúreion)
Declension
Second declension of κενταύριον, κενταυρίου
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | κενταύριον | κενταυρίω | κενταύριᾰ |
| Genitive | κενταυρίου | κενταυρίοιν | κενταυρίων |
| Dative | κενταυρίῳ | κενταυρίοιν | κενταυρίοις |
| Accusative | κενταύριον | κενταυρίω | κενταύριᾰ |
| Vocative | κενταύριον | κενταυρίω | κενταύριᾰ |
Descendants
- Latin: centaurion
References
κενταύριον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press