Definify.com
Definition 2024
κοίλωμα
κοίλωμα
Ancient Greek
Noun
κοίλωμα • (koílōma) n (genitive κοιλώματος); third declension
Inflection
Third declension of κοίλωμα, κοιλώματος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | κοίλωμα | κοιλώματε | κοιλώματᾰ |
Genitive | κοιλώματος | κοιλωμάτοιν | κοιλωμάτων |
Dative | κοιλώματῐ | κοιλωμάτοιν | κοιλώμασῐ(ν) |
Accusative | κοίλωμα | κοιλώματε | κοιλώματᾰ |
Vocative | κοίλωμα | κοιλώματε | κοιλώματᾰ |
References
- κοίλωμα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κοίλωμα in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «κοίλωμα» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
From Ancient Greek.
Noun
κοίλωμα • (koíloma) n (plural κοιλώματα)
Declension
declension of κοίλωμα
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κοίλωμα | κοιλώματα |
genitive | κοιλώματος | κοιλωμάτων |
accusative | κοίλωμα | κοιλώματα |
vocative | κοίλωμα | κοιλώματα |
Related terms
- see: κοιλιά f (koiliá, “stomach”)