Definify.com

Definition 2024

λέχομαι

λέχομαι

Ancient Greek

Verb

λέχομαι • ‎(lékhomai)

I lie down

Inflection

Present: λέχομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	λέχομαι	λέχει/ λέχῃ	λέχεται	λέχεσθον	λέχεσθον	λεχόμεθᾰ	λέχεσθε	λέχονται
	subjunctive	λέχωμαι	λέχῃ	λέχηται	λέχησθον	λέχησθον	λεχώμεθᾰ	λέχησθε	λέχωνται
	optative	λεχοίμην	λέχοιο	λέχοιτο	λέχοισθον	λεχοίσθην	λεχοίμεθᾰ	λέχοισθε	λέχοιντο
	imperative		λέχου	λεχέσθω	λέχεσθον	λεχέσθων		λέχεσθε	λεχέσθων
		infinitive				participle
middle/passive		λέχεσθαι				λεχόμενος , λεχομένη , λεχόμενον

Imperfect: ἐλεχόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐλεχόμην	ἐλέχου	ἐλέχετο	ἐλέχεσθον	ἐλεχέσθην	ἐλεχόμεθᾰ	ἐλέχεσθε	ἐλέχοντο

Future: λέξομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	λέξομαι	λέξει/ λέξῃ	λέξεται	λέξεσθον	λέξεσθον	λεξόμεθᾰ	λέξεσθε	λέξονται
middle	optative	λεξοίμην	λέξοιο	λέξοιτο	λέξοισθον	λεξοίσθην	λεξοίμεθᾰ	λέξοισθε	λέξοιντο
		infinitive				participle
infinitive		λέξεσθαι				λεξόμενος , λεξομένη , λεξόμενον

Aorist: ἐλεξάμην (Epic)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐλεξάμην	ἐλέξω	ἐλέξατο	ἐλέξασθον	ἐλεξάσθην	ἐλεξάμεθα	ἐλέξασθε	ἐλέξαντο
	subjunctive	λέξωμαι	λέξῃ	λέξηται	λέξησθον	λέξησθον	λεξώμεθα	λέξησθε	λέξωνται
	optative	λεξαίμην	λέξαιο	λέξαιτο	λέξαισθον	λεξαίσθην	λεξαίμεθα	λέξαισθε	λέξαιντο
	imperative		λέξαι	λεξάσθω	λέξασθον	λεξάσθων		λέξασθε	λεξάσθων
		infinitive				participle
middle		λέξασθαι				λεξάμενος, λεξαμένη, λεξάμενον

Perfect: λέλοχα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λέλοχα	λέλοχας	λέλοχε	λελόχατον	λελόχατον	λελόχαμεν	λελόχατε	λελόχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	λελοχὼς ὦ/ λελόχω	λελοχὼς ᾖς/ λελόχῃς	λελοχὼς ᾖ/ λελόχῃ	λελοχότε ἦτον/ λελόχητον	λελοχότε ἦτον/ λελόχητον	λελοχότες ὦμεν/ λελόχωμεν	λελοχότες ἦτε/ λελόχητε	λελοχότες ὦσῐ(ν)/ λελόχωσῐ(ν)
	optative	λελοχὼς εἴην/ λελόχοιμῐ/ λελοχοίην	λελοχὼς εἴης/ λελόχοις/ λελοχοίης	λελοχὼς εἴη/ λελόχοι/ λελοχοίη	λελοχότε εἴητον/ λελοχότε εἶτον/ λελόχοιτον	λελοχὀτε εἰήτην/ λελοχότε εἴτην/ λελοχοίτην	λελοχότες εἴημεν/ λελοχότες εἶμεν/ λελόχοιμεν	λελοχότες εἴητε/ λελοχότες εἶτε/ λελόχοιτε	λελοχότες εἴησαν/ λελοχότε εἶεν/ λελόχοιεν
	imperative		λελοχὼς ἴσθῐ	λελοχὼς ἔστω	λελοχότε ἔστον	λελοχότε ἔστων		λελοχότες ἔστε	λελοχότες ὄντων
		infinitive				participle
active		λελοχέναι				λελοχώς , λελοχυῖα , λελοχός

References

λέχομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«λέχομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill