Definify.com
Definition 2024
λεκτικός
λεκτικός
Ancient Greek
Adjective
λεκτῐκός • (lektikós) m (feminine λεκτῐκή, neuter λεκτῐκόν); first/second declension
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | λεκτῐκός | λεκτῐκή | λεκτῐκόν | λεκτῐκώ | λεκτῐκᾱ́ | λεκτῐκώ | λεκτῐκοί | λεκτῐκαί | λεκτῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | λεκτῐκοῦ | λεκτῐκῆς | λεκτῐκοῦ | λεκτῐκοῖν | λεκτῐκαῖν | λεκτῐκοῖν | λεκτῐκῶν | λεκτῐκῶν | λεκτῐκῶν | ||||
| Dative | λεκτῐκῷ | λεκτῐκῇ | λεκτῐκῷ | λεκτῐκοῖν | λεκτῐκαῖν | λεκτῐκοῖν | λεκτῐκοῖς | λεκτῐκαῖς | λεκτῐκοῖς | ||||
| Accusative | λεκτῐκόν | λεκτῐκήν | λεκτῐκόν | λεκτῐκώ | λεκτῐκᾱ́ | λεκτῐκώ | λεκτῐκούς | λεκτῐκᾱ́ς | λεκτῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | λεκτῐκέ | λεκτῐκή | λεκτῐκόν | λεκτῐκώ | λεκτῐκᾱ́ | λεκτῐκώ | λεκτῐκοί | λεκτῐκαί | λεκτῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| λεκτῐκῶς | λεκτῐκώτερος | λεκτῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Related terms
- ἀπεκλεκτικός (apeklektikós)
- διαλεκτικός (dialektikós)
- ἐκλεκτικός (eklektikós)
- ψευδοδιαλεκτικός (pseudodialektikós)
References
- λεκτικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- λεκτικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «λεκτικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette