Definify.com

Definition 2025

μανός • ‎(manós) m ‎(feminine μανή, neuter μανόν); first/second declension

First and second declension of μανός, μανή, μανόν

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μανός	μανή	μανόν	μανώ	μανᾱ́	μανώ	μανοί	μαναί	μανᾰ́
Genitive	μανοῦ	μανῆς	μανοῦ	μανοῖν	μαναῖν	μανοῖν	μανῶν	μανῶν	μανῶν
Dative	μανῷ	μανῇ	μανῷ	μανοῖν	μαναῖν	μανοῖν	μανοῖς	μαναῖς	μανοῖς
Accusative	μανόν	μανήν	μανόν	μανώ	μανᾱ́	μανώ	μανούς	μανᾱ́ς	μανᾰ́
Vocative	μανέ	μανή	μανόν	μανώ	μανᾱ́	μανώ	μανοί	μαναί	μανᾰ́

μανός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μανός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«μανός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- lank idem, page 476.
- loose idem, page 499.
- porous idem, page 627.
- rare idem, page 672.
- thin idem, page 866.
LSJ 8th edition

From Proto-Indo-European *mey- ‎(“small”). Cognates include Sanskrit मनाक् ‎(manāk, “a little”), Old Armenian մանր ‎(manr, “scantily”), Lithuanian meñkas ‎(“small, insignificant”), Old Irish menb ‎(“small”), Gothic 𐌼𐌹𐌽𐍃 ‎(mins, “less”), Russian ме́нее ‎(méneje) and Latin minuo ‎(“lessen”), minus ‎(“less”).