Definify.com
Definition 2024
μονοειδές
μονοειδές
Ancient Greek
Noun
μονοειδές • (monoeidés) n (genitive μονοειδέος or μονοειδοῦς); third declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ μονοειδές | τὼ μονοειδέε | τᾰ̀ μονοειδέᾰ | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μονοειδέος | τοῖν μονοειδέοιν | τῶν μονοειδέων | ||||||||||
| Dative | τῷ μονοειδέῐ̈ | τοῖν μονοειδέοιν | τοῖς μονοειδέσῐ(ν) | ||||||||||
| Accusative | τὸ μονοειδές | τὼ μονοειδέε | τᾰ̀ μονοειδέᾰ | ||||||||||
| Vocative | μονοειδές | μονοειδέε | μονοειδέᾰ | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ μονοειδές | τὼ μονοειδεῖ | τᾰ̀ μονοειδῆ | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μονοειδοῦς | τοῖν μονοειδοῖν | τῶν μονοειδῶν | ||||||||||
| Dative | τῷ μονοειδεῖ | τοῖν μονοειδοῖν | τοῖς μονοειδέσῐ(ν) | ||||||||||
| Accusative | τὸ μονοειδές | τὼ μονοειδεῖ | τᾰ̀ μονοειδῆ | ||||||||||
| Vocative | μονοειδές | μονοειδεῖ | μονοειδῆ | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Adjective
μονοειδές • (monoeidés)
- nominative singular neuter of μονοειδής (monoeidḗs)
- accusative singular neuter of μονοειδής (monoeidḗs)
- vocative singular neuter of μονοειδής (monoeidḗs)
- contracted vocative singular masculine of μονοειδής (monoeidḗs)
- contracted vocative singular feminine of μονοειδής (monoeidḗs)
References
- τὸ μονοειδές in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press