Definify.com
Definition 2024
παύω
παύω
Ancient Greek
Verb
παύω • (paúō)
- to make to cease
- (intransitive, in imperative) cease, leave off
- Comica Adespota 601
- Theopompus Comicus, Collected Works 62
- Philetaerus Comicus, Collected Works 6
Inflection
Present: παύω, παύομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | παύω | παύεις | παύει | παύετον | παύετον | παύομεν | παύετε | παύουσῐ(ν) |
subjunctive | παύω | παύῃς | παύῃ | παύητον | παύητον | παύωμεν | παύητε | παύωσῐ(ν) | |
optative | παύοιμῐ | παύοις | παύοι | παύοιτον | παυοίτην | παύοιμεν | παύοιτε | παύοιεν | |
imperative | παῦε | παυέτω | παύετον | παυέτων | παύετε | παυόντων | |||
middle/
passive |
indicative | παύομαι | παύει/ παύῃ |
παύεται | παύεσθον | παύεσθον | παυόμεθᾰ | παύεσθε | παύονται |
subjunctive | παύωμαι | παύῃ | παύηται | παύησθον | παύησθον | παυώμεθᾰ | παύησθε | παύωνται | |
optative | παυοίμην | παύοιο | παύοιτο | παύοισθον | παυοίσθην | παυοίμεθᾰ | παύοισθε | παύοιντο | |
imperative | παύου | παυέσθω | παύεσθον | παυέσθων | παύεσθε | παυέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | παύειν | παύεσθαι | |||||||
participle | παύων , παύουσᾰ , παῦον | παυόμενος , παυομένη , παυόμενον |
Imperfect: ἔπαυον, ἐπαυόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἔπαυον | ἔπαυες | ἔπαυε | ἐπαύετον | ἐπαυέτην | ἐπαύομεν | ἐπαύετε | ἔπαυον |
middle/ passive |
ἐπαυόμην | ἐπαύου | ἐπαύετο | ἐπαύεσθον | ἐπαυέσθην | ἐπαυόμεθᾰ | ἐπαύεσθε | ἐπαύοντο |
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | παύεσκον | παύεσκες | παύεσκε | παυέσκετον | παυεσκέτην | παυέσκομεν | παυέσκετε | παύεσκον |
middle/ passive |
παυεσκόμην | παυέσκου | παυέσκετο | παυέσκεσθον | παυεσκέσθην | παυεσκόμεθᾰ | παυέσκεσθε | παυέσκοντο |
Future: παύσω, παύσομαι, παυσθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | παύσω | παύσεις | παύσει | παύσετον | παύσετον | παύσομεν | παύσετε | παύσουσῐ(ν) |
optative | παύσοιμῐ | παύσοις | παύσοι | παύσοιτον | παυσοίτην | παύσοιμεν | παύσοιτε | παύσοιεν | |
middle | indicative | παύσομαι | παύσει/ παύσῃ |
παύσεται | παύσεσθον | παύσεσθον | παυσόμεθᾰ | παύσεσθε | παύσονται |
optative | παυσοίμην | παύσοιο | παύσοιτο | παύσοισθον | παυσοίσθην | παυσοίμεθᾰ | παύσοισθε | παύσοιντο | |
passive | indicative | παυσθήσομαι | παυσθήσει/ παυσθήσῃ |
παυσθήσεται | παυσθήσεσθον | παυσθήσεσθον | παυσθησόμεθᾰ | παυσθήσεσθε | παυσθήσονται |
optative | παυσθησοίμην | παυσθήσοιο | παυσθήσοιτο | παυσθήσοισθον | παυσθησοίσθην | παυσθησοίμεθᾰ | παυσθήσοισθε | παυσθήσοιντο | |
active | middle | passive | |||||||
infinitive | παύσειν | παύσεσθαι | παυσθήσεσθαι | ||||||
participle | παύσων , παύσουσᾰ , παῦσον | παυσόμενος , παυσομένη , παυσόμενον | παυσθησόμενος , παυσθησομένη , παυσθησόμενον |
Future: παυθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
passive | indicative | παυθήσομαι | παυθήσει/ παυθήσῃ |
παυθήσεται | παυθήσεσθον | παυθήσεσθον | παυθησόμεθᾰ | παυθήσεσθε | παυθήσονται |
optative | παυθησοίμην | παυθήσοιο | παυθήσοιτο | παυθήσοισθον | παυθησοίσθην | παυθησοίμεθᾰ | παυθήσοισθε | παυθήσοιντο | |
infinitive | participle | ||||||||
παυθήσεσθαι | παυθησόμενος , παυθησομένη , παυθησόμενον |
Aorist: ἔπαυσα, ἐπαυσάμην, ἐπαύσθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἔπαυσα | ἔπαυσας | ἔπαυσε | ἐπαύσατον | ἐπαυσάτην | ἐπαύσαμεν | ἐπαύσατε | ἔπαυσαν |
subjunctive | παύσω | παύσῃς | παύσῃ | παύσητον | παύσητον | παύσωμεν | παύσητε | παύσωσῐ(ν) | |
optative | παύσαιμῐ | παύσαις/ παύσειας |
παύσαι/ παύσειε |
παύσαιτον | παυσαίτην | παύσαιμεν | παύσαιτε | παύσαιεν/ παύσειαν |
|
imperative | παῦσον | παυσάτω | παύσατον | παυσάτων | παύσατε | παυσάντων | |||
middle | indicative | ἐπαυσάμην | ἐπαύσω | ἐπαύσατο | ἐπαύσασθον | ἐπαυσάσθην | ἐπαυσάμεθα | ἐπαύσασθε | ἐπαύσαντο |
subjunctive | παύσωμαι | παύσῃ | παύσηται | παύσησθον | παύσησθον | παυσώμεθα | παύσησθε | παύσωνται | |
optative | παυσαίμην | παύσαιο | παύσαιτο | παύσαισθον | παυσαίσθην | παυσαίμεθα | παύσαισθε | παύσαιντο | |
imperative | παῦσαι | παυσάσθω | παύσασθον | παυσάσθων | παύσασθε | παυσάσθων | |||
passive | indicative | ἐπαύσθην | ἐπαύσθης | ἐπαύσθη | ἐπαύσθητον | ἐπαυσθήτην | ἐπαύσθημεν | ἐπαύσθητε | ἐπαύσθησαν |
subjunctive | παυσθῶ | παυσθῇς | παυσθῇ | παυσθῆτον | παυσθῆτον | παυσθῶμεν | παυσθῆτε | παυσθῶσῐ(ν) | |
optative | παυσθείην | παυσθείης | παυσθείη | παυσθεῖτον/ παυσθείητον |
παυσθείτην/ παυσθειήτην |
παυσθεῖμεν/ παυσθείημεν |
παυσθεῖτε/ παυσθείητε |
παυσθεῖεν/ παυσθείησαν |
|
imperative | παύσθητι | παυσθήτω | παύσθητον | παυσθήτων | παύσθητε | παυσθέντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | παῦσαι | παύσασθαι | παυσθῆναι | ||||||
participle | m | παύσᾱς | παυσάμενος | παυσθείς | |||||
f | παύσᾱσα | παυσαμένη | παυσθεῖσα | ||||||
n | παῦσαν | παυσάμενον | παυσθέν |
Aorist: ἐπαύθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
passive | indicative | ἐπαύθην | ἐπαύθης | ἐπαύθη | ἐπαύθητον | ἐπαυθήτην | ἐπαύθημεν | ἐπαύθητε | ἐπαύθησαν |
subjunctive | παυθῶ | παυθῇς | παυθῇ | παυθῆτον | παυθῆτον | παυθῶμεν | παυθῆτε | παυθῶσῐ(ν) | |
optative | παυθείην | παυθείης | παυθείη | παυθεῖτον/ παυθείητον |
παυθείτην/ παυθειήτην |
παυθεῖμεν/ παυθείημεν |
παυθεῖτε/ παυθείητε |
παυθεῖεν/ παυθείησαν |
|
imperative | παύθητι | παυθήτω | παύθητον | παυθήτων | παύθητε | παυθέντων | |||
infinitive | participle | ||||||||
passive | παυθῆναι | παυθείς, παυθεῖσα, παυθέν |
Perfect: πέπαυκα, πέπαυμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | πέπαυκα | πέπαυκας | πέπαυκε | πεπαύκατον | πεπαύκατον | πεπαύκαμεν | πεπαύκατε | πεπαύκᾱσῐ(ν) |
subjunctive | πεπαυκὼς ὦ/ πεπαύκω |
πεπαυκὼς ᾖς/ πεπαύκῃς |
πεπαυκὼς ᾖ/ πεπαύκῃ |
πεπαυκότε ἦτον/ πεπαύκητον |
πεπαυκότε ἦτον/ πεπαύκητον |
πεπαυκότες ὦμεν/ πεπαύκωμεν |
πεπαυκότες ἦτε/ πεπαύκητε |
πεπαυκότες ὦσῐ(ν)/ πεπαύκωσῐ(ν) |
|
optative | πεπαυκὼς εἴην/ πεπαύκοιμῐ/ πεπαυκοίην |
πεπαυκὼς εἴης/ πεπαύκοις/ πεπαυκοίης |
πεπαυκὼς εἴη/ πεπαύκοι/ πεπαυκοίη |
πεπαυκότε εἴητον/ πεπαυκότε εἶτον/ πεπαύκοιτον |
πεπαυκὀτε εἰήτην/ πεπαυκότε εἴτην/ πεπαυκοίτην |
πεπαυκότες εἴημεν/ πεπαυκότες εἶμεν/ πεπαύκοιμεν |
πεπαυκότες εἴητε/ πεπαυκότες εἶτε/ πεπαύκοιτε |
πεπαυκότες εἴησαν/ πεπαυκότε εἶεν/ πεπαύκοιεν |
|
imperative | πεπαυκὼς ἴσθῐ | πεπαυκὼς ἔστω | πεπαυκότε ἔστον | πεπαυκότε ἔστων | πεπαυκότες ἔστε | πεπαυκότες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | πέπαυμαι | πέπαυσαι | πέπαυται | πέπαυσθον | πέπαυσθον | πεπαύμεθα | πέπαυσθε | πέπαυνται |
subjunctive | πεπαυμένος ὦ | πεπαυμένος ᾖς | πεπαυμένος ᾖ | πεπαυμένω ἦτον | πεπαυμένω ἦτον | πεπαυμένοι ὦμεν | πεπαυμένοι ἦτε | πεπαυμένοι ὦσῐ | |
optative | πεπαυμένος εἴην | πεπαυμένος εἴης | πεπαυμένος εἴη | πεπαυμένοι εἴητον/ πεπαυμένοι εἶτον |
πεπαυμένω εἰήτην/ πεπαυμένω εἴτην |
πεπαυμένοι εἴημεν/ πεπαυμένοι εἶμεν |
πεπαυμένοι εἴητε/ πεπαυμένοι εἶτε |
πεπαυμένοι εἴησαν/ πεπαυμένοι εἶεν |
|
imperative | πέπαυσο | πεπαύσθω | πέπαυσθον | πεπαύσθων | πέπαυσθε | πεπαύσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | πεπαυκέναι | πεπαύσθαι | |||||||
participle | πεπαυκώς , πεπαυκυῖα , πεπαυκός | πεπαυμένος , πεπαυμένη , πεπαυμένον |
References
- παύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- παύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- παύω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «παύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «παύω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- παύω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G3973”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- «παύω» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Greek
Verb
παύω • (pávo) (simple past έπαψα or έπαυσα)
- stop, cease
- έπαψα να πηγαίνω ― épapsa na pigaíno ― to stop going
- pause
- depose, relieve of duties
- Ο πρωθυπουργός έπαυσε τον υπουργό. ― O prothypourgós épafse ton ypourgó. ― The prime minister was removed from office.
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.