Definify.com
Definition 2024
πείρω
πείρω
Ancient Greek
Verb
πείρω • (peírō)
- I pierce, run through
- (figuratively) I cleave through
Inflection
Present: πείρω, πείρομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | πείρω | πείρεις | πείρει | πείρετον | πείρετον | πείρομεν | πείρετε | πείρουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | πείρω | πείρῃς | πείρῃ | πείρητον | πείρητον | πείρωμεν | πείρητε | πείρωσῐ(ν) | |||||
optative | πείροιμῐ | πείροις | πείροι | πείροιτον | πειροίτην | πείροιμεν | πείροιτε | πείροιεν | |||||
imperative | πεῖρε | πειρέτω | πείρετον | πειρέτων | πείρετε | πειρόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | πείρομαι | πείρῃ, πείρει |
πείρεται | πείρεσθον | πείρεσθον | πειρόμεθᾰ | πείρεσθε | πείρονται | ||||
subjunctive | πείρωμαι | πείρῃ | πείρηται | πείρησθον | πείρησθον | πειρώμεθᾰ | πείρησθε | πείρωνται | |||||
optative | πειροίμην | πείροιο | πείροιτο | πείροισθον | πειροίσθην | πειροίμεθᾰ | πείροισθε | πείροιντο | |||||
imperative | πείρου | πειρέσθω | πείρεσθον | πειρέσθων | πείρεσθε | πειρέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | πείρειν | πείρεσθαι | |||||||||||
participle | m | πείρων | πειρόμενος | ||||||||||
f | πείρουσᾰ | πειρομένη | |||||||||||
n | πεῖρον | πειρόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἔπειρον, ἐπειρόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔπειρον | ἔπειρες | ἔπειρε(ν) | ἐπείρετον | ἐπειρέτην | ἐπείρομεν | ἐπείρετε | ἔπειρον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐπειρόμην | ἐπείρου | ἐπείρετο | ἐπείρεσθον | ἐπειρέσθην | ἐπειρόμεθᾰ | ἐπείρεσθε | ἐπείροντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἔπειρᾰ, ἐπειρᾰ́μην, ἐπᾰ́ρην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔπειρᾰ | ἔπειρᾰς | ἔπειρε(ν) | ἐπείρᾰτον | ἐπειρᾰ́την | ἐπείρᾰμεν | ἐπείρᾰτε | ἔπειρᾰν | ||||
subjunctive | πείρω | πείρῃς | πείρῃ | πείρητον | πείρητον | πείρωμεν | πείρητε | πείρωσῐ(ν) | |||||
optative | πείραιμῐ | πείρειᾰς, πείραις |
πείρειε(ν), πείραι |
πείραιτον | πειραίτην | πείραιμεν | πείραιτε | πείρειᾰν, πείραιεν |
|||||
imperative | πεῖρον | πειρᾰ́τω | πείρᾰτον | πειρᾰ́των | πείρᾰτε | πειρᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐπειρᾰ́μην | ἐπείρω | ἐπείρᾰτο | ἐπείρᾰσθον | ἐπειρᾰ́σθην | ἐπειρᾰ́μεθᾰ | ἐπείρᾰσθε | ἐπείρᾰντο | ||||
subjunctive | πείρωμαι | πείρῃ | πείρηται | πείρησθον | πείρησθον | πειρώμεθᾰ | πείρησθε | πείρωνται | |||||
optative | πειραίμην | πείραιο | πείραιτο | πείραισθον | πειραίσθην | πειραίμεθᾰ | πείραισθε | πείραιντο | |||||
imperative | πεῖραι | πειρᾰ́σθω | πείρᾰσθον | πειρᾰ́σθων | πείρᾰσθε | πειρᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐπᾰ́ρην | ἐπᾰ́ρης | ἐπᾰ́ρη | ἐπᾰ́ρητον | ἐπᾰρήτην | ἐπᾰ́ρημεν | ἐπᾰ́ρητε | ἐπᾰ́ρησᾰν | ||||
subjunctive | πᾰρῶ | πᾰρῇς | πᾰρῇ | πᾰρῆτον | πᾰρῆτον | πᾰρῶμεν | πᾰρῆτε | πᾰρῶσῐ(ν) | |||||
optative | πᾰρείην | πᾰρείης | πᾰρείη | πᾰρεῖτον, πᾰρείητον |
πᾰρείτην, πᾰρειήτην |
πᾰρεῖμεν, πᾰρείημεν |
πᾰρεῖτε, πᾰρείητε |
πᾰρεῖεν, πᾰρείησᾰν |
|||||
imperative | πᾰ́ρηθῐ | πᾰρήτω | πᾰ́ρητον | πᾰρήτων | πᾰ́ρητε | πᾰρέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | πεῖραι | πείρᾰσθαι | πᾰρῆναι | ||||||||||
participle | m | πείρᾱς | πειρᾰ́μενος | πᾰρείς | |||||||||
f | πείρᾱσᾰ | πειρᾰμένη | πᾰρεῖσᾰ | ||||||||||
n | πεῖρᾰν | πειρᾰ́μενον | πᾰρέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | πεῖρᾰ | πεῖρᾰς | πεῖρε(ν) | πείρᾰτον | πειρᾰ́την | πείρᾰμεν | πείρᾰτε | πεῖρᾰν | ||||
subjunctive | πείρω | πείρῃς | πείρῃ | πείρητον | πείρητον | πείρωμεν | πείρητε | πείρωσῐ(ν) | |||||
optative | πείραιμῐ | πείρειᾰς, πείραις |
πείρειε(ν), πείραι |
πείραιτον | πειραίτην | πείραιμεν | πείραιτε | πείρειᾰν, πείραιεν |
|||||
imperative | πεῖρον | πειρᾰ́τω | πείρᾰτον | πειρᾰ́των | πείρᾰτε | πειρᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | πειρᾰ́μην | πείρω | πείρᾰτο | πείρᾰσθον | πειρᾰ́σθην | πειρᾰ́μεθᾰ | πείρᾰσθε | πείρᾰντο | ||||
subjunctive | πείρωμαι | πείρῃ | πείρηται | πείρησθον | πείρησθον | πειρώμεθᾰ | πείρησθε | πείρωνται | |||||
optative | πειραίμην | πείραιο | πείραιτο | πείραισθον | πειραίσθην | πειραίμεθᾰ | πείραισθε | πείραιντο | |||||
imperative | πεῖραι | πειρᾰ́σθω | πείρᾰσθον | πειρᾰ́σθων | πείρᾰσθε | πειρᾰ́σθων | |||||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | πεῖραι | πείρᾰσθαι | |||||||||||
participle | m | πείρᾱς | πειρᾰ́μενος | ||||||||||
f | πείρᾱσᾰ | πειρᾰμένη | |||||||||||
n | πεῖρᾰν | πειρᾰ́μενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: πέπᾰρμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | πέπᾰρμαι | πέπᾰρσαι | πέπᾰρται | πέπᾰρθον | πέπᾰρθον | πεπᾰ́ρμεθᾰ | πέπᾰρθε | πεπᾰ́ρᾰται | ||||
subjunctive | πεπᾰρμένος ὦ | πεπᾰρμένος ᾖς | πεπᾰρμένος ᾖ | πεπᾰρμένω ἦτον | πεπᾰρμένω ἦτον | πεπᾰρμένοι ὦμεν | πεπᾰρμένοι ἦτε | πεπᾰρμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | πεπᾰρμένος εἴην | πεπᾰρμένος εἴης | πεπᾰρμένος εἴη | πεπᾰρμένοι εἴητον/εἶτον | πεπᾰρμένω εἰήτην/εἴτην | πεπᾰρμένοι εἴημεν/εἶμεν | πεπᾰρμένοι εἴητε/εἶτε | πεπᾰρμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | πέπᾰρσο | πεπᾰ́ρθω | πέπᾰρθον | πεπᾰ́ρθων | πέπᾰρθε | πεπᾰ́ρθων | |||||||
middle/passive | |||||||||||||
infinitive | πέπᾰρθαι | ||||||||||||
participle | m | πεπᾰρμένος | |||||||||||
f | πεπᾰρμένη | ||||||||||||
n | πεπᾰρμένον | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
|
|
Related terms
References
- πείρω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- πείρω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- πείρω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «πείρω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «πείρω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963