Definify.com
Definition 2024
προβάλλω
προβάλλω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /proβál̚lo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /provál̚lo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /pɾoválo/
Verb
προβάλλω • (probállō)
- (active)
- to throw or lay before, throw to
- to put forward as a defense
- bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
- to expose, give up
- to send forth, emit
- Dioscorides, Materia medica 4.50
-
- (intransitive) to fall forward
- Scholium on Aristophanes' Birds 487
-
- to throw or lay before, throw to
- (medium and perfect passive)
- to throw or toss before one, to throw away, expose
- to lay before or first
- to set before oneself, propose to oneself
- to put forward, propose for election
- to throw beyond, beat in throwing; to surpass, excel
- to hold before oneself so as to protect
- Tyrtaeus 12.3
- (metaphoric) to put forward
- to bring forward or cite on one's own part, in defense
- bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
- to put before
- The Histories, 3.72,9
-
-
- (Attic law) to accuse a person before the Ecclesia by the process called προβολή (probolḗ), literally to present him as guilty of the offense
- Demosthenes 514.6
-
- to throw or toss before one, to throw away, expose
Inflection
Present: προβάλλω, προβάλλομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προβάλλω | προβάλλεις | προβάλλει | προβάλλετον | προβάλλετον | προβάλλομεν | προβάλλετε | προβάλλουσῐ(ν) |
subjunctive | προβάλλω | προβάλλῃς | προβάλλῃ | προβάλλητον | προβάλλητον | προβάλλωμεν | προβάλλητε | προβάλλωσῐ(ν) | |
optative | προβάλλοιμῐ | προβάλλοις | προβάλλοι | προβάλλοιτον | προβαλλοίτην | προβάλλοιμεν | προβάλλοιτε | προβάλλοιεν | |
imperative | πρόβαλλε | προβαλλέτω | προβάλλετον | προβαλλέτων | προβάλλετε | προβαλλόντων | |||
middle/
passive |
indicative | προβάλλομαι | προβάλλει/ προβάλλῃ |
προβάλλεται | προβάλλεσθον | προβάλλεσθον | προβαλλόμεθᾰ | προβάλλεσθε | προβάλλονται |
subjunctive | προβάλλωμαι | προβάλλῃ | προβάλληται | προβάλλησθον | προβάλλησθον | προβαλλώμεθᾰ | προβάλλησθε | προβάλλωνται | |
optative | προβαλλοίμην | προβάλλοιο | προβάλλοιτο | προβάλλοισθον | προβαλλοίσθην | προβαλλοίμεθᾰ | προβάλλοισθε | προβάλλοιντο | |
imperative | προβάλλου | προβαλλέσθω | προβάλλεσθον | προβαλλέσθων | προβάλλεσθε | προβαλλέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | προβάλλειν | προβάλλεσθαι | |||||||
participle | προβάλλων , προβάλλουσᾰ , πρόβαλλον | προβαλλόμενος , προβαλλομένη , προβαλλόμενον |
Future: προβαλῶ, προβαλοῦμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προβαλῶ/ προβαλέω |
προβαλεῖς | προβαλεῖ | προβαλεῖτον | προβαλεῖτον | προβαλοῦμεν | προβαλεῖτε | προβαλοῦσῐ(ν) |
optative | προβαλοίην/ προβαλοῖμῐ |
προβαλοίης/ προβαλοῖς |
προβαλοίη/ προβαλοῖ |
προβαλοῖτον | προβαλοίτην | προβαλοῖμεν | προβαλοῖτε | προβαλοῖεν | |
middle | indicative | προβαλοῦμαι | προβαλῇ/ προβαλεῖ |
προβαλεῖται | προβαλεῖσθον | προβαλεῖσθον | προβαλούμεθᾰ | προβαλεῖσθε | προβαλοῦνται |
optative | προβαλοίμην | προβαλοῖο | προβαλοῖτο | προβαλοῖσθον | προβαλοίσθην | προβαλοίμεθᾰ | προβαλοῖσθε | προβαλοῖντο | |
active | middle | ||||||||
infinitive | προβαλεῖν | προβαλεῖσθαι | |||||||
participle | προβαλῶν , προβαλοῦσᾰ , προβαλοῦν | προβαλούμενος , προβαλουμένη , προβαλούμενον |
Aorist: προβάλεσκον, προβαλεσκόμην (Ionic)
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προβάλεσκον | προβάλεσκες | προβάλεσκε | προβαλέσκετον | προβαλεσκέτην | προβαλέσκομεν | προβαλέσκετε | προβάλεσκον |
subjunctive | προβαλέσκω | προβαλέσκῃς | προβαλέσκῃ | προβαλέσκητον | προβαλέσκητον | προβαλέσκωμεν | προβαλέσκητε | προβαλέσκωσῐ(ν) | |
optative | προβαλέσκοιμῐ | προβαλέσκοις | προβαλέσκοι | προβαλέσκοιτον | προβαλεσκοίτην | προβαλέσκοιμεν | προβαλέσκοιτε | προβαλέσκοιεν | |
imperative | πρόβαλεσκε | προβαλεσκέτω | προβαλέσκετον | προβαλεσκέτων | προβαλέσκετε | προβαλεσκόντων | |||
middle | indicative | προβαλεσκόμην | προβαλέσκου | προβαλέσκετο | προβαλέσκεσθον | προβαλεσκέσθην | προβαλεσκόμεθᾰ | προβαλέσκεσθε | προβαλέσκοντο |
subjunctive | προβαλέσκωμαι | προβαλέσκῃ | προβαλέσκηται | προβαλέσκησθον | προβαλέσκησθον | προβαλεσκώμεθᾰ | προβαλέσκησθε | προβαλέσκωνται | |
optative | προβαλεσκοίμην | προβαλέσκοιο | προβαλέσκοιτο | προβαλέσκοισθον | προβαλεσκοίσθην | προβαλεσκοίμεθᾰ | προβαλέσκοισθε | προβαλέσκοιντο | |
imperative | προβαλεσκοῦ | προβαλεσκέσθω | προβαλέσκεσθον | προβαλεσκέσθων | προβαλέσκεσθε | προβαλεσκέσθων | |||
active | middle | ||||||||
infinitive | προβαλεσκεῖν | προβαλεσκέσθαι | |||||||
participle | m | προβαλεσκών | προβαλεσκόμενος | ||||||
f | προβαλεσκοῦσᾰ | προβαλεσκομένη | |||||||
n | προβαλεσκόν | προβαλεσκόμενον |
Perfect: προβέβληκα
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προβέβληκα | προβέβληκας | προβέβληκε | προβεβλήκατον | προβεβλήκατον | προβεβλήκαμεν | προβεβλήκατε | προβεβλήκᾱσῐ(ν) |
subjunctive | προβεβληκὼς ὦ/ προβεβλήκω |
προβεβληκὼς ᾖς/ προβεβλήκῃς |
προβεβληκὼς ᾖ/ προβεβλήκῃ |
προβεβληκότε ἦτον/ προβεβλήκητον |
προβεβληκότε ἦτον/ προβεβλήκητον |
προβεβληκότες ὦμεν/ προβεβλήκωμεν |
προβεβληκότες ἦτε/ προβεβλήκητε |
προβεβληκότες ὦσῐ(ν)/ προβεβλήκωσῐ(ν) |
|
optative | προβεβληκὼς εἴην/ προβεβλήκοιμῐ/ προβεβληκοίην |
προβεβληκὼς εἴης/ προβεβλήκοις/ προβεβληκοίης |
προβεβληκὼς εἴη/ προβεβλήκοι/ προβεβληκοίη |
προβεβληκότε εἴητον/ προβεβληκότε εἶτον/ προβεβλήκοιτον |
προβεβληκὀτε εἰήτην/ προβεβληκότε εἴτην/ προβεβληκοίτην |
προβεβληκότες εἴημεν/ προβεβληκότες εἶμεν/ προβεβλήκοιμεν |
προβεβληκότες εἴητε/ προβεβληκότες εἶτε/ προβεβλήκοιτε |
προβεβληκότες εἴησαν/ προβεβληκότε εἶεν/ προβεβλήκοιεν |
|
imperative | προβεβληκὼς ἴσθῐ | προβεβληκὼς ἔστω | προβεβληκότε ἔστον | προβεβληκότε ἔστων | προβεβληκότες ἔστε | προβεβληκότες ὄντων | |||
infinitive | participle | ||||||||
active | προβεβληκέναι | προβεβληκώς , προβεβληκυῖα , προβεβληκός |
References
- προβάλλω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- προβάλλω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- προβάλλω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «προβάλλω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «προβάλλω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “G4261”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- LSJ 8th edition