Definify.com
Definition 2024
προοίμιον
προοίμιον
Ancient Greek
Noun
προοίμιον • (prooímion) n (genitive προοιμίου); second declension
Inflection
Second declension of προοίμιον, προοιμίου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ὁ προοίμιον | τὼ προοιμίω | οἱ προοίμιᾰ |
Genitive | τοῦ προοιμίου | τοῖν προοιμίοιν | τῶν προοιμίων |
Dative | τῷ προοιμίῳ | τοῖν προοιμίοιν | τοῖς προοιμίοις |
Accusative | τὸν προοίμιον | τὼ προοιμίω | τοὺς προοίμιᾰ |
Vocative | προοίμιον | προοιμίω | προοίμιᾰ |
Descendants
- Latin: prooemium
References
- προοίμιον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- προοίμιον in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «προοίμιον» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- προοίμιον in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.