Definify.com
Definition 2024
πτωτός
πτωτός
Ancient Greek
Adjective
πτωτός • (ptōtós) m (feminine πτωτή, neuter πτωτόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of πτωτός, πτωτή, πτωτόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | πτωτός | πτωτή | πτωτόν | πτωτώ | πτωτᾱ́ | πτωτώ | πτωτοί | πτωταί | πτωτᾰ́ | |||
| Genitive | πτωτοῦ | πτωτῆς | πτωτοῦ | πτωτοῖν | πτωταῖν | πτωτοῖν | πτωτῶν | πτωτῶν | πτωτῶν | |||
| Dative | πτωτῷ | πτωτῇ | πτωτῷ | πτωτοῖν | πτωταῖν | πτωτοῖν | πτωτοῖς | πτωταῖς | πτωτοῖς | |||
| Accusative | πτωτόν | πτωτήν | πτωτόν | πτωτώ | πτωτᾱ́ | πτωτώ | πτωτούς | πτωτᾱ́ς | πτωτᾰ́ | |||
| Vocative | πτωτέ | πτωτή | πτωτόν | πτωτώ | πτωτᾱ́ | πτωτώ | πτωτοί | πτωταί | πτωτᾰ́ | |||
References
- πτωτός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «πτωτός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette