Definify.com
Definition 2024
σήσαμον
σήσαμον
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /sísamon/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /sísamon/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sísamon/
Noun
σήσαμον • (sḗsamon) n (genitive σησάμου); second declension
Inflection
Second declension of σήσαμον, σησάμου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | σήσαμον | σησάμω | σήσαμᾰ |
Genitive | σησάμου | σησάμοιν | σησάμων |
Dative | σησάμῳ | σησάμοιν | σησάμοις |
Accusative | σήσαμον | σησάμω | σήσαμᾰ |
Vocative | σήσαμον | σησάμω | σήσαμᾰ |
References
- σήσαμον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «σήσαμον» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- sesame idem, page 756.