Definify.com
Definition 2024
σανδάλιον
σανδάλιον
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /sandálion/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /sandálion/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sãdálion/
Noun
σανδάλιον • (sandálion) n (genitive σανδαλίου); second declension
Inflection
Second declension of σανδάλιον, σανδαλίου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | τὸ σανδάλιον | τὼ σανδαλίω | τὰ σανδάλιᾰ |
Genitive | τοῦ σανδαλίου | τοῖν σανδαλίοιν | τῶν σανδαλίων |
Dative | τῷ σανδαλίῳ | τοῖν σανδαλίοιν | τοῖς σανδαλίοις |
Accusative | τὸ σανδάλιον | τὼ σανδαλίω | τὰ σανδάλιᾰ |
Vocative | σανδάλιον | σανδαλίω | σανδάλιᾰ |
References
- σανδάλιον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «σανδάλιον» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- “G4547”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979