Definify.com

Definition 2024

σταυρόω

σταυρόω

Ancient Greek

Verb

σταυρόω • ‎(stauróō)

to fence with pales, impalisade
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.25
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.100
to crucify
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 1.86.4
- 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 20.19
- New Testament, Epistle to the Galatians 5.24

Inflection

Present: σταυρῶ, σταυροῦμαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σταυρῶ/ σταυρόω	σταυροῖς	σταυροῖ	σταυροῦτον	σταυροῦτον	σταυροῦμεν	σταυροῦτε	σταυροῦσῐ(ν)
	subjunctive	σταυρῶ	σταυροῖς	σταυροῖ	σταυρῶτον	σταυρῶτον	σταυρῶμεν	σταυρῶτε	σταυρῶσῐ(ν)
	optative	σταυροίην/ σταυροῖμῐ	σταυροίης/ σταυροῖς	σταυροίη/ σταυροῖ	σταυροίητον/ σταυροῖτον	σταυροιήτην/ σταυροίτην	σταυροίημεν/ σταυροῖμεν	σταυροίητε/ σταυροῖτε	σταυροίησᾰν/ σταυροῖεν
	imperative		σταύρου	σταυρούτω	σταυροῦτον	σταυρούτων		σταυροῦτε	σταυρούντων
middle/ passive	indicative	σταυροῦμαι	σταυροῖ	σταυροῦται	σταυροῦσθον	σταυροῦσθον	σταυρούμεθᾰ	σταυροῦσθε	σταυροῦνται
	subjunctive	σταυρῶμαι	σταυροῖ	σταυρῶται	σταυρῶσθον	σταυρῶσθον	σταυρώμεθᾰ	σταυρῶσθε	σταυρῶνται
	optative	σταυροίμην	σταυροῖο	σταυροῖτο	σταυροῖσθον	σταυροίσθην	σταυροίμεθᾰ	σταυροῖσθε	σταυροῖντο
	imperative		σταυροῦ	σταυρούσθω	σταυροῦσθον	σταυρούσθων		σταυροῦσθε	σταυρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		σταυροῦν				σταυροῦσθαι
participle		σταυρῶν , σταυροῦσᾰ , σταυροῦν				σταυρούμενος , σταυρουμένη , σταυρούμενον

References

σταυρόω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«σταυρόω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G4717”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979