Definify.com
Definition 2024
συγκοπή
συγκοπή
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /syŋkopí/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /syŋkopí/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sĩɡopí/
Noun
συγκοπή • (sunkopḗ) f (genitive συγκοπῆς); first declension
- a cutting up, cutting into small pieces
- Periplus of the Erythraean Sea 6
- Longinus 42
-
- collision
- Dionysius of Halicarnassus, The Arrangement of Words 22
-
- sudden loss of strength, syncope
- Aretaeus of Cappadocia, De causis et signis acutorum morborum 2.3
- Dionysius of Halicarnassus, The Arrangement of Words 15
-
Inflection
First declension of συγκοπή, συγκοπῆς
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | συγκοπή | συγκοπᾱ́ | συγκοπαί |
Genitive | συγκοπῆς | συγκοπαῖν | συγκοπῶν |
Dative | συγκοπῇ | συγκοπαῖν | συγκοπαῖς |
Accusative | συγκοπήν | συγκοπᾱ́ | συγκοπᾱ́ς |
Vocative | συγκοπή | συγκοπᾱ́ | συγκοπαί |
References
- συγκοπή in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «συγκοπή» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Noun
συγκοπή • (synkopí) f (plural συγκοπές)
Declension
declension of συγκοπή
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | συγκοπή | συγκοπές |
genitive | συγκοπής | συγκοπών |
accusative | συγκοπή | συγκοπές |
vocative | συγκοπή | συγκοπές |