Definify.com
Definition 2024
συμπότης
συμπότης
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /sympótis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /sympótis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sĩbótis/
Noun
συμπότης • (sumpótēs) m (genitive συμπότου); first declension
Inflection
First declension of συμπότης, συμπότου
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ συμπότης | τὼ συμπότᾱ | οἱ συμπόται |
| Genitive | τοῦ συμπότου | τοῖν συμπόταιν | τῶν συμποτῶν |
| Dative | τῷ συμπότῃ | τοῖν συμπόταιν | τοῖς συμπόταις |
| Accusative | τὸν συμπότην | τὼ συμπότᾱ | τοὺς συμπότᾱς |
| Vocative | συμπότᾰ | συμπότᾱ | συμπόται |
References
- συμπότης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «συμπότης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- boon-companion idem, page 89.
- companion idem, page 149.