Definify.com
Definition 2024
σύντασις
σύντασις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /syntásis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /syntásis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sĩdásis/
Noun
σύντασις • (súntasis) f (genitive συντάσεως); third declension
Inflection
Third declension of σύντασῐς, συντάσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | σύντασῐς | συντάσει | συντάσεις |
| Genitive | συντάσεως | συντασέοιν | συντάσεων |
| Dative | συντάσει | συντασέοιν | συντάσεσῐ(ν) |
| Accusative | σύντασῐν | συντάσει | συντάσεις |
| Vocative | σύντασῐ | συντάσει | συντάσεις |
Third declension of σύντασῐς, συντάσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | σύντασῐς | συντάσιε | συντάσιες |
| Genitive | συντάσιος | συντασίοιν | συντασίων |
| Dative | συντάσῑ, συντάσει | συντασίοιν | συντάσῐσῐ(ν), συντασίεσῐ(ν), συντάσεσῐ(ν) |
| Accusative | σύντασῐν | συντάσιε | συντάσῑς, συντάσιᾰς |
| Vocative | σύντασῐ | συντάσιε | συντάσιες |
Derived terms
- συντατικός (suntatikós)
References
- σύντασις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «σύντασις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette