Definify.com
Definition 2025
τειχίζω
τειχίζω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /tixíz̚zo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /tiçíz̚zo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /tiçízo/
Verb
τειχίζω • (teikhízō) future: τειχιῶ aorist: ἐτείχισα perfect active: τετείχικα
Inflection
Present: τειχίζω, τειχίζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τειχίζω | τειχίζεις | τειχίζει | τειχίζετον | τειχίζετον | τειχίζομεν | τειχίζετε | τειχίζουσῐ(ν) |
| subjunctive | τειχίζω | τειχίζῃς | τειχίζῃ | τειχίζητον | τειχίζητον | τειχίζωμεν | τειχίζητε | τειχίζωσῐ(ν) | |
| optative | τειχίζοιμῐ | τειχίζοις | τειχίζοι | τειχίζοιτον | τειχιζοίτην | τειχίζοιμεν | τειχίζοιτε | τειχίζοιεν | |
| imperative | τειχῖζε | τειχιζέτω | τειχίζετον | τειχιζέτων | τειχίζετε | τειχιζόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | τειχίζομαι | τειχίζει/ τειχίζῃ |
τειχίζεται | τειχίζεσθον | τειχίζεσθον | τειχιζόμεθᾰ | τειχίζεσθε | τειχίζονται |
| subjunctive | τειχίζωμαι | τειχίζῃ | τειχίζηται | τειχίζησθον | τειχίζησθον | τειχιζώμεθᾰ | τειχίζησθε | τειχίζωνται | |
| optative | τειχιζοίμην | τειχίζοιο | τειχίζοιτο | τειχίζοισθον | τειχιζοίσθην | τειχιζοίμεθᾰ | τειχίζοισθε | τειχίζοιντο | |
| imperative | τειχίζου | τειχιζέσθω | τειχίζεσθον | τειχιζέσθων | τειχίζεσθε | τειχιζέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | τειχίζειν | τειχίζεσθαι | |||||||
| participle | τειχίζων , τειχίζουσᾰ , τειχῖζον | τειχιζόμενος , τειχιζομένη , τειχιζόμενον | |||||||
Aorist: ἐτείχισα, ἐτειχισάμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐτείχισα | ἐτείχισας | ἐτείχισε | ἐτειχίσατον | ἐτειχισάτην | ἐτειχίσαμεν | ἐτειχίσατε | ἐτείχισαν |
| subjunctive | τειχίσω | τειχίσῃς | τειχίσῃ | τειχίσητον | τειχίσητον | τειχίσωμεν | τειχίσητε | τειχίσωσῐ(ν) | |
| optative | τειχίσαιμῐ | τειχίσαις/ τειχίσειας |
τειχίσαι/ τειχίσειε |
τειχίσαιτον | τειχισαίτην | τειχίσαιμεν | τειχίσαιτε | τειχίσαιεν/ τειχίσειαν |
|
| imperative | τείχισον | τειχισάτω | τειχίσατον | τειχισάτων | τειχίσατε | τειχισάντων | |||
| middle | indicative | ἐτειχισάμην | ἐτειχίσω | ἐτειχίσατο | ἐτειχίσασθον | ἐτειχισάσθην | ἐτειχισάμεθα | ἐτειχίσασθε | ἐτειχίσαντο |
| subjunctive | τειχίσωμαι | τειχίσῃ | τειχίσηται | τειχίσησθον | τειχίσησθον | τειχισώμεθα | τειχίσησθε | τειχίσωνται | |
| optative | τειχισαίμην | τειχίσαιο | τειχίσαιτο | τειχίσαισθον | τειχισαίσθην | τειχισαίμεθα | τειχίσαισθε | τειχίσαιντο | |
| imperative | τείχισαι | τειχισάσθω | τειχίσασθον | τειχισάσθων | τειχίσασθε | τειχισάσθων | |||
| active | middle | ||||||||
| infinitive | τείχισαι | τειχίσασθαι | |||||||
| participle | m | τειχίσᾱς | τειχισάμενος | ||||||
| f | τειχίσᾱσα | τειχισαμένη | |||||||
| n | τείχισαν | τειχισάμενον | |||||||
Perfect: τετείχικα
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τετείχικα | τετείχικας | τετείχικε | τετειχίκατον | τετειχίκατον | τετειχίκαμεν | τετειχίκατε | τετειχίκᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | τετειχικὼς ὦ/ τετειχίκω |
τετειχικὼς ᾖς/ τετειχίκῃς |
τετειχικὼς ᾖ/ τετειχίκῃ |
τετειχικότε ἦτον/ τετειχίκητον |
τετειχικότε ἦτον/ τετειχίκητον |
τετειχικότες ὦμεν/ τετειχίκωμεν |
τετειχικότες ἦτε/ τετειχίκητε |
τετειχικότες ὦσῐ(ν)/ τετειχίκωσῐ(ν) |
|
| optative | τετειχικὼς εἴην/ τετειχίκοιμῐ/ τετειχικοίην |
τετειχικὼς εἴης/ τετειχίκοις/ τετειχικοίης |
τετειχικὼς εἴη/ τετειχίκοι/ τετειχικοίη |
τετειχικότε εἴητον/ τετειχικότε εἶτον/ τετειχίκοιτον |
τετειχικὀτε εἰήτην/ τετειχικότε εἴτην/ τετειχικοίτην |
τετειχικότες εἴημεν/ τετειχικότες εἶμεν/ τετειχίκοιμεν |
τετειχικότες εἴητε/ τετειχικότες εἶτε/ τετειχίκοιτε |
τετειχικότες εἴησαν/ τετειχικότε εἶεν/ τετειχίκοιεν |
|
| imperative | τετειχικὼς ἴσθῐ | τετειχικὼς ἔστω | τετειχικότε ἔστον | τετειχικότε ἔστων | τετειχικότες ἔστε | τετειχικότες ὄντων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| active | τετειχικέναι | τετειχικώς , τετειχικυῖα , τετειχικός | |||||||
References
- τειχίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- τειχίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- τειχίζω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «τειχίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- τειχίζω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- LSJ 7th edition