Definify.com

Definition 2024

φυλάττω

φυλάττω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /ɸylát̚to/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /fylát̚to/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /filáto/

Verb

φυλάττω • ‎(phuláttō)

Alternative spelling of φυλάσσω ‎(phulássō) (Attic)

Inflection

Present: φυλάττω, φυλάττομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φυλάττω	φυλάττεις	φυλάττει	φυλάττετον	φυλάττετον	φυλάττομεν	φυλάττετε	φυλάττουσῐ(ν)
	subjunctive	φυλάττω	φυλάττῃς	φυλάττῃ	φυλάττητον	φυλάττητον	φυλάττωμεν	φυλάττητε	φυλάττωσῐ(ν)
	optative	φυλάττοιμῐ	φυλάττοις	φυλάττοι	φυλάττοιτον	φυλαττοίτην	φυλάττοιμεν	φυλάττοιτε	φυλάττοιεν
	imperative		φυλᾶττε	φυλαττέτω	φυλάττετον	φυλαττέτων		φυλάττετε	φυλαττόντων
middle/ passive	indicative	φυλάττομαι	φυλάττει/ φυλάττῃ	φυλάττεται	φυλάττεσθον	φυλάττεσθον	φυλαττόμεθᾰ	φυλάττεσθε	φυλάττονται
	subjunctive	φυλάττωμαι	φυλάττῃ	φυλάττηται	φυλάττησθον	φυλάττησθον	φυλαττώμεθᾰ	φυλάττησθε	φυλάττωνται
	optative	φυλαττοίμην	φυλάττοιο	φυλάττοιτο	φυλάττοισθον	φυλαττοίσθην	φυλαττοίμεθᾰ	φυλάττοισθε	φυλάττοιντο
	imperative		φυλάττου	φυλαττέσθω	φυλάττεσθον	φυλαττέσθων		φυλάττεσθε	φυλαττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φυλάττειν				φυλάττεσθαι
participle		φυλάττων , φυλάττουσᾰ , φυλᾶττον				φυλαττόμενος , φυλαττομένη , φυλαττόμενον

Imperfect: ἐφύλαττον, ἐφυλαττόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφύλαττον	ἐφύλαττες	ἐφύλαττε	ἐφυλάττετον	ἐφυλαττέτην	ἐφυλάττομεν	ἐφυλάττετε	ἐφύλαττον
middle/ passive	indicative	ἐφυλαττόμην	ἐφυλάττου	ἐφυλάττετο	ἐφυλάττεσθον	ἐφυλαττέσθην	ἐφυλαττόμεθᾰ	ἐφυλάττεσθε	ἐφυλάττοντο