Definify.com
Definition 2024
χαρακτήρ
χαρακτήρ
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /xaraktír/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /xaraktír/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /xaɾaktíɾ/
Noun
χαρακτήρ • (kharaktḗr) m (genitive χαρακτῆρος); third declension
- instrument used for engraving
- person who engraves, engraver
- impress, stamp, seal
- reproduction, representation
- figure, letter, character
- characteristic, character
- style
Inflection
Third declension of χαρακτήρ, χαρακτῆρος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | χαρακτήρ | χαρακτῆρε | χαρακτῆρες |
Genitive | χαρακτῆρος | χαρακτήροιν | χαρακτήρων |
Dative | χαρακτῆρῐ | χαρακτήροιν | χαρακτῆρσῐ(ν) |
Accusative | χαρακτῆρᾰ | χαρακτῆρε | χαρακτῆρᾰς |
Vocative | χαρακτήρ | χαρακτῆρε | χαρακτῆρες |
Descendants
References
- χαρακτήρ in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- χαρακτήρ in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «χαρακτήρ» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- “G5481”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.