Definify.com
Definition 2025
χορευτής
χορευτής
Ancient Greek
Noun
χορευτής • (khoreutḗs) m (genitive χορευτοῦ); first declension
Inflection
First declension of χορευτής, χορευτοῦ
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | χορευτής | χορευτᾱ́ | χορευταί |
Genitive | χορευτοῦ | χορευταῖν | χορευτῶν |
Dative | χορευτῇ | χορευταῖν | χορευταῖς |
Accusative | χορευτήν | χορευτᾱ́ | χορευτᾱ́ς |
Vocative | χορευτή | χορευτᾱ́ | χορευταί |
References
- χορευτής in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- χορευτής in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «χορευτής» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
Greek
Noun
χορευτής • (choreftís) m (plural χορευτές, feminine χορεύτρια)
Declension
declension of χορευτής
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | χορευτής | χορευτές |
genitive | χορευτή | χορευτών |
accusative | χορευτή | χορευτές |
vocative | χορευτή | χορευτές |
Related terms
- see: χορός m (chorós, “dance”)