Definify.com

Definition 2024

χόω

χόω

Ancient Greek

Verb

χόω • ‎(khóō)

to throw or heap up

Inflection

Present: χῶ, χοῦμαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χῶ/ χόω	χοῖς	χοῖ	χοῦτον	χοῦτον	χοῦμεν	χοῦτε	χοῦσῐ(ν)
	subjunctive	χῶ	χοῖς	χοῖ	χῶτον	χῶτον	χῶμεν	χῶτε	χῶσῐ(ν)
	optative	χοίην/ χοῖμῐ	χοίης/ χοῖς	χοίη/ χοῖ	χοίητον/ χοῖτον	χοιήτην/ χοίτην	χοίημεν/ χοῖμεν	χοίητε/ χοῖτε	χοίησᾰν/ χοῖεν
	imperative		χοῦ	χούτω	χοῦτον	χούτων		χοῦτε	χούντων
middle/ passive	indicative	χοῦμαι	χοῖ	χοῦται	χοῦσθον	χοῦσθον	χούμεθᾰ	χοῦσθε	χοῦνται
	subjunctive	χῶμαι	χοῖ	χῶται	χῶσθον	χῶσθον	χώμεθᾰ	χῶσθε	χῶνται
	optative	χοίμην	χοῖο	χοῖτο	χοῖσθον	χοίσθην	χοίμεθᾰ	χοῖσθε	χοῖντο
	imperative		χοῦ	χούσθω	χοῦσθον	χούσθων		χοῦσθε	χούσθων
		active				middle/passive
infinitive		χοῦν				χοῦσθαι
participle		χῶν , χοῦσᾰ , χοῦν				χούμενος , χουμένη , χούμενον

Imperfect: ἔχουν, ἐχούμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχουν	ἔχους	ἔχου	ἐχοῦτον	ἐχούτην	ἐχοῦμεν	ἐχοῦτε	ἔχουν
middle/ passive	indicative	ἐχούμην	ἐχοῦ	ἐχοῦτο	ἐχοῦσθον	ἐχούσθην	ἐχούμεθᾰ	ἐχοῦσθε	ἐχοῦντο

Future: χώσω, χώσομαι, χωσθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χώσω	χώσεις	χώσει	χώσετον	χώσετον	χώσομεν	χώσετε	χώσουσῐ(ν)
active	optative	χώσοιμῐ	χώσοις	χώσοι	χώσοιτον	χωσοίτην	χώσοιμεν	χώσοιτε	χώσοιεν
middle	indicative	χώσομαι	χώσει/ χώσῃ	χώσεται	χώσεσθον	χώσεσθον	χωσόμεθᾰ	χώσεσθε	χώσονται
middle	optative	χωσοίμην	χώσοιο	χώσοιτο	χώσοισθον	χωσοίσθην	χωσοίμεθᾰ	χώσοισθε	χώσοιντο
passive	indicative	χωσθήσομαι	χωσθήσει/ χωσθήσῃ	χωσθήσεται	χωσθήσεσθον	χωσθήσεσθον	χωσθησόμεθᾰ	χωσθήσεσθε	χωσθήσονται
passive	optative	χωσθησοίμην	χωσθήσοιο	χωσθήσοιτο	χωσθήσοισθον	χωσθησοίσθην	χωσθησοίμεθᾰ	χωσθήσοισθε	χωσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χώσειν			χώσεσθαι		χωσθήσεσθαι
participle		χώσων , χώσουσᾰ , χῶσον			χωσόμενος , χωσομένη , χωσόμενον		χωσθησόμενος , χωσθησομένη , χωσθησόμενον

Aorist: ἔχωσα, ἐχωσάμην, ἐχώσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχωσα	ἔχωσας	ἔχωσε	ἐχώσατον	ἐχωσάτην	ἐχώσαμεν	ἐχώσατε	ἔχωσαν
	subjunctive	χώσω	χώσῃς	χώσῃ	χώσητον	χώσητον	χώσωμεν	χώσητε	χώσωσῐ(ν)
	optative	χώσαιμῐ	χώσαις/ χώσειας	χώσαι/ χώσειε	χώσαιτον	χωσαίτην	χώσαιμεν	χώσαιτε	χώσαιεν/ χώσειαν
	imperative		χῶσον	χωσάτω	χώσατον	χωσάτων		χώσατε	χωσάντων
middle	indicative	ἐχωσάμην	ἐχώσω	ἐχώσατο	ἐχώσασθον	ἐχωσάσθην	ἐχωσάμεθα	ἐχώσασθε	ἐχώσαντο
	subjunctive	χώσωμαι	χώσῃ	χώσηται	χώσησθον	χώσησθον	χωσώμεθα	χώσησθε	χώσωνται
	optative	χωσαίμην	χώσαιο	χώσαιτο	χώσαισθον	χωσαίσθην	χωσαίμεθα	χώσαισθε	χώσαιντο
	imperative		χῶσαι	χωσάσθω	χώσασθον	χωσάσθων		χώσασθε	χωσάσθων
passive	indicative	ἐχώσθην	ἐχώσθης	ἐχώσθη	ἐχώσθητον	ἐχωσθήτην	ἐχώσθημεν	ἐχώσθητε	ἐχώσθησαν
	subjunctive	χώσθῶ	χώσθῇς	χώσθῇ	χώσθῆτον	χώσθῆτον	χώσθῶμεν	χώσθῆτε	χώσθῶσῐ(ν)
	optative	χώσθείην	χώσθείης	χώσθείη	χώσθεῖτον/ χώσθείητον	χώσθείτην/ χώσθειήτην	χώσθεῖμεν/ χώσθείημεν	χώσθεῖτε/ χώσθείητε	χώσθεῖεν/ χώσθείησαν
	imperative		χώσθητι	χώσθήτω	χωσθητον	χώσθήτων		χωσθητε	χώσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χῶσαι			χώσασθαι		χώσθῆναι
participle	m	χώσᾱς			χωσάμενος		χώσθείς
	f	χώσᾱσα			χωσαμένη		χώσθεῖσα
	n	χῶσαν			χωσάμενον		χώσθέν

Aorist: ἐχώσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐχώσθην	ἐχώσθης	ἐχώσθη	ἐχώσθητον	ἐχωθήτην	ἐχώσθημεν	ἐχώσθητε	ἐχώσθησαν
	subjunctive	χώσθῶ	χώσθῇς	χώσθῇ	χώσθῆτον	χώσθῆτον	χώσθῶμεν	χώσθῆτε	χώσθῶσῐ(ν)
	optative	χώσθείην	χώσθείης	χώσθείη	χώσθεῖτον/ χώσθείητον	χώσθείτην/ χώσθειήτην	χώσθεῖμεν/ χώσθείημεν	χώσθεῖτε/ χώσθείητε	χώσθεῖεν/ χώσθείησαν
	imperative		χώθητι	χώσθήτω	χωσθητον	χώσθήτων		χωσθητε	χώσθέντων
		infinitive				participle
passive		χώσθῆναι				χώσθείς, χώσθεῖσα, χώσθέν

Perfect: κέχωκᾰ, κέχωσμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέχωκᾰ	κέχωκᾰς	κέχωκε	κεκώκᾰτον	κεκώκᾰτον	κεκώκᾰμεν	κεκώκᾰτε	κέχωκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκωκὼς ὦ/ κεκώκω	κεκωκὼς ᾖς/ κεκώκῃς	κεκωκὼς ᾖ/ κεκώκῃ	κεκωκότε ἦτον/ κεκώκητον	κεκωκότε ἦτον/ κεκώκητον	κεκωκότες ὦμεν/ κεκώκωμεν	κεκωκότες ἦτε/ κεκώκητε	κεκωκότες ὦσῐ(ν)/ κεκώκωσῐ(ν)
	optative	κεκωκὼς εἴην/ κεκώκοιμῐ/ κεκωκοίην	κεκωκὼς εἴης/ κεκώκοις/ κεκωκοίης	κεκωκὼς εἴη/ κεκώκοι/ κεκωκοίη	κεκωκότε εἴητον/ κεκωκότε εἶτον/ κεκώκοιτον	κεκωκὀτε εἰήτην/ κεκωκότε εἴτην/ κεκωκοίτην	κεκωκότες εἴημεν/ κεκωκότες εἶμεν/ κεκώκοιμεν	κεκωκότες εἴητε/ κεκωκότες εἶτε/ κεκώκοιτε	κεκωκότες εἴησᾰν/ κεκωκότε εἶεν/ κεκώκοιεν
	imperative		κεκωκὼς ἴσθῐ	κεκωκὼς ἔστω	κεκωκότε ἔστον	κεκωκότε ἔστων		κεκωκότες ἔστε	κεκωκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κέχωσμαι	κέχωσαι	κέχωσται	κέχωσθον	κέχωσθον	κεκώσμεθᾰ	κέχωσθε	κεκωσμένοι εἰσί
	subjunctive	κεκωσμένος ὦ	κεκωσμένος ᾖς	κεκωσμένος ᾖ	κεκωσμένω ἦτον	κεκωσμένω ἦτον	κεκωσμένοι ὦμεν	κεκωσμένοι ἦτε	κεκωσμένοι ὦσῐ
	optative	κεκωσμένος εἴην	κεκωσμένος εἴης	κεκωσμένος εἴη	κεκωσμένοι εἴητον/ κεκωσμένοι εἶτον	κεκωσμένω εἰήτην/ κεκωσμένω εἴτην	κεκωσμένοι εἴημεν/ κεκωσμένοι εἶμεν	κεκωσμένοι εἴητε/ κεκωσμένοι εἶτε	κεκωσμένοι εἴησᾰν/ κεκωσμένοι εἶεν
	imperative		κέχωσο	κεκώσθω	κέχωσθον	κεκώσθων		κέχωσθε	κεκώσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκωκέναι				κεκώσθαι
participle		κεκωκώς , κεκωκυῖᾰ , κεκωκός				κεκωσμένος , κεκωσμένη , κεκωσμένον

References

χόω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

χόω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«χόω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette