Definify.com
Definition 2024
бучи
бучи
Macedonian
Verb
бучи • (buči) impf
- (intransitive) to produce noise (used only to discuss inanimate entities)
Conjugation
Conjugation of бучи (imperfective, present in -и)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | бучел | — | adjectival partc. | — |
| feminine | бучела | — | adverbial partc. | бучејќи |
| neuter | бучело | — | verbal noun | бучење |
| plural | бучеле | — | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | бучам | бучев | — | — |
| 2nd singular | бучиш | бучеше | — | бучи |
| 3rd singular | бучи | бучеше | — | — |
| 1st plural | бучиме | бучевме | — | — |
| 2nd plural | бучите | бучевте | — | бучете |
| 3rd plural | бучат | бучеа | — | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум бучел | present of сум + imperfect л-participle | ||
| pluperfect | бев бучел | imperfect of сум + imperfect л-participle | ||
| future | ќе бучам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе бучев | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум бучел | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би бучел | би + imperfect л-participle | ||