Definify.com

Definition 2024

захаце́ць • ‎(zaxacjécʹ) pf ‎(imperfective хаце́ць)

Conjugation of захацець

perfective aspect
infinitive	захаце́ць (zaxacjécʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	захаце́ўшы (zaxacjéŭšy)
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	—	захачу́ (zaxačú)
2nd singular (ты ‎(ty))	—	захо́чаш (zaxóčaš)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	—	захо́ча (zaxóča)
1st plural (мы ‎(my))	—	захо́чам (zaxóčam)
2nd plural (вы ‎(vy))	—	захо́чаце (zaxóčacje)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	—	захо́чуць (zaxóčucʹ)
imperative	singular	plural
	захаці́ (zaxací)	захаці́це (zaxacícje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	захаце́ў (zaxacjéŭ)	захаце́лі (zaxacjéli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	захаце́ла (zaxacjéla)
neuter (яно́ ‎(janó))	захаце́ла (zaxacjéla)