Definify.com
Definition 2024
казни
казни
Macedonian
Verb
казни • (kazni) pf (imperfective казнува)
- (transitive) to punish
Conjugation
Conjugation of казни (perfective, present in -и)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | казнел | казнил | adjectival partc. | казнет |
| feminine | казнела | казнила | adverbial partc. | — |
| neuter | казнело | казнило | verbal noun | — |
| plural | казнеле | казниле | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | казнам | казнев | казнив | — |
| 2nd singular | казниш | казнеше | казни | казни |
| 3rd singular | казни | казнеше | казни | — |
| 1st plural | казниме | казневме | казнивме | — |
| 2nd plural | казните | казневте | казнивте | казнете |
| 3rd plural | казнат | казнеа | казнија | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум казнил | present of сум + aorist л-participle | ||
| pluperfect | бев казнил | imperfect of сум + aorist л-participle | ||
| future | ќе казнам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе казнев | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум казнел | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би казнил | би + aorist л-participle | ||
Russian
Etymology 1
Pronunciation
- IPA(key): [kɐzʲˈnʲi]
Verb
казни́ • (kazní)
- second-person singular imperative imperfective of казни́ть (kaznítʹ)
- second-person singular imperative perfective of казни́ть (kaznítʹ)
Etymology 2
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkazʲnʲɪ]
Noun
ка́зни • (kázni) f inan, f inan pl