Definify.com
Definition 2025
обремени
обремени
Macedonian
Verb
обремени • (obremeni) pf (imperfective обременува)
- (transitive) to burden
Conjugation
Conjugation of обремени (perfective, present in -и)
л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
---|---|---|---|---|
masculine | обременел | обременил | adjectival partc. | обременет |
feminine | обременела | обременила | adverbial partc. | — |
neuter | обременело | обременило | verbal noun | — |
plural | обременеле | обремениле | ||
present | imperfect | aorist | imperative | |
1st singular | обременам | обременев | обременив | — |
2nd singular | обремениш | обременеше | обремени | обремени |
3rd singular | обремени | обременеше | обремени | — |
1st plural | обремениме | обременевме | обременивме | — |
2nd plural | обремените | обременевте | обременивте | обременете |
3rd plural | обременат | обременеа | обременија | — |
Compound tenses | ||||
perfect | сум обременил | present of сум + aorist л-participle | ||
pluperfect | бев обременил | imperfect of сум + aorist л-participle | ||
future | ќе обременам | ќе + present | ||
future in the past | ќе обременев | ќе + imperfect | ||
future reported | ќе сум обременел | ќе + imperfect л-participle | ||
conditional | би обременил | би + aorist л-participle |
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [ɐbrʲɪmʲɪˈnʲi]
Verb
обремени́ • (obremení)
- second-person singular imperative perfective of обремени́ть (obremenítʹ)