Definify.com

Definition 2024

падня́ць • ‎(padnjác’) ‎(perfective, imperfective паднімаць)

Conjugation of падняць

perfective aspect
infinitive	падня́ць (padnjácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	падня́ўшы (padnjáŭšy)
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	—	падніму́, падыму́ (padnimú, padymú)
2nd singular (ты ‎(ty))	—	падні́меш, пады́меш (padnímješ, padýmješ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	—	падні́ме, пады́ме (padnímje, padýmje)
1st plural (мы ‎(my))	—	падні́мем, пады́мем (padnímjem, padýmjem)
2nd plural (вы ‎(vy))	—	падні́меце, пады́меце (padnímjecje, padýmjecje)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	—	падні́муць, пады́муць (padnímucʹ, padýmucʹ)
imperative	singular	plural
	паднімі́, падымі́ (padnimí, padymí)	паднімі́це, падымі́це (padnimícje, padymícje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	падня́ў (padnjáŭ)	паднялі́ (padnjalí)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	падняла́ (padnjalá)
neuter (яно́ ‎(janó))	падняло́ (padnjaló)