Definify.com
Definition 2024
почине
почине
Macedonian
Verb
почине • (počine) pf (imperfective починува)
Conjugation
Conjugation of почине (perfective, present in -е)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | починел | починал | adjectival partc. | починат |
| feminine | починела | починала | adverbial partc. | — |
| neuter | починело | починало | verbal noun | — |
| plural | починеле | починале | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | починам | починев | починав | — |
| 2nd singular | починеш | починеше | почина | почини |
| 3rd singular | почине | починеше | почина | — |
| 1st plural | починеме | починевме | починавме | — |
| 2nd plural | починете | починевте | починавте | починете |
| 3rd plural | починат | починеа | починаа | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум починал | present of сум + aorist л-participle | ||
| pluperfect | бев починал | imperfect of сум + aorist л-participle | ||
| future | ќе починам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе починев | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум починел | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би починал | би + aorist л-participle | ||