Definify.com

Definition 2024

спрабава́ць • ‎(sprabavácʹ) impf ‎(perfective паспрабава́ць)

Conjugation of спрабаваць

imperfective aspect
infinitive	спрабава́ць (sprabavácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	спрабу́ючы (sprabújučy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	спрабу́ю (sprabúju)	бу́ду спрабава́ць (búdu sprabavácʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	спрабу́еш (sprabúješ)	бу́дзеш спрабава́ць (búdzješ sprabavácʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	спрабу́е (sprabúje)	бу́дзе спрабава́ць (búdzje sprabavácʹ)
1st plural (мы ‎(my))	спрабу́ем (sprabújem)	бу́дзем спрабава́ць (búdzjem sprabavácʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	спрабу́еце (sprabújecje)	бу́дзеце спрабава́ць (búdzjecje sprabavácʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	спрабу́юць (sprabújucʹ)	бу́дуць спрабава́ць (búducʹ sprabavácʹ)
imperative	singular	plural
	спрабу́й (sprabúj)	спрабу́йце (sprabújcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	спрабава́ў (sprabaváŭ)	спрабава́лі (sprabaváli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	спрабава́ла (sprabavála)
neuter (яно́ ‎(janó))	спрабава́ла (sprabavála)