Definify.com
Definition 2024
устреми
устреми
Macedonian
Verb
устреми • (ustremi) pf
Conjugation
Conjugation of устреми (perfective, present in -и)
л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
---|---|---|---|---|
masculine | устремел | устремил | adjectival partc. | устремен |
feminine | устремела | устремила | adverbial partc. | — |
neuter | устремело | устремило | verbal noun | — |
plural | устремеле | устремиле | ||
present | imperfect | aorist | imperative | |
1st singular | устремам | устремев | устремив | — |
2nd singular | устремиш | устремеше | устреми | устреми |
3rd singular | устреми | устремеше | устреми | — |
1st plural | устремиме | устремевме | устремивме | — |
2nd plural | устремите | устремевте | устремивте | устремете |
3rd plural | устремат | устремеа | устремија | — |
Compound tenses | ||||
perfect | сум устремил | present of сум + aorist л-participle | ||
pluperfect | бев устремил | imperfect of сум + aorist л-participle | ||
future | ќе устремам | ќе + present | ||
future in the past | ќе устремев | ќе + imperfect | ||
future reported | ќе сум устремел | ќе + imperfect л-participle | ||
conditional | би устремил | би + aorist л-participle |
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [ʊstrʲɪˈmʲi]
Verb
устреми́ • (ustremí)
- second-person singular imperative perfective of устреми́ть (ustremítʹ)