Definify.com

Definition 2024

чыта́ць • ‎(čytác’) ‎(imperfective, perfective прачытаць)

Conjugation of чытаць

imperfective aspect
infinitive	чыта́ць (čytácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	чыта́ючы (čytájučy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	чыта́ю (čytáju)	бу́ду чыта́ць (búdu čytácʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	чыта́еш (čytáješ)	бу́дзеш чыта́ць (búdzješ čytácʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	чыта́е (čytáje)	бу́дзе чыта́ць (búdzje čytácʹ)
1st plural (мы ‎(my))	чыта́ем (čytájem)	бу́дзем чыта́ць (búdzjem čytácʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	чыта́еце (čytájecje)	бу́дзеце чыта́ць (búdzjecje čytácʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	чыта́юць (čytájucʹ)	бу́дуць чыта́ць (búducʹ čytácʹ)
imperative	singular	plural
	чыта́й (čytáj)	чыта́йце (čytájcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	чыта́ў (čytáŭ)	чыта́лі (čytáli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	чыта́ла (čytála)
neuter (яно́ ‎(janó))	чыта́ла (čytála)