Definify.com

Definition 2025

անտեր • ‎(anter) ‎(superlative ամենաանտեր)

ownerless, no man's; unattended; abandoned
անտեր շուն‎ ― anter šun ― a homeless dog
(colloquial) damned, darned
քանի՞ անգամ ասեմ էդ անտեր բառը‎ ― kʿani^? angam asem ēd anter baṙə ― i'm tired of repeting that damn word!

nominalized, i-type (Eastern Armenian)

	singular	plural
nominative	անտեր ‎(anter)	անտերներ ‎(anterner)
dative	անտերի ‎(anteri)	անտերների ‎(anterneri)
ablative	անտերից ‎(antericʿ)	անտերներից ‎(anternericʿ)
instrumental	անտերով ‎(anterov)	անտերներով ‎(anternerov)
locative	անտերում ‎(anterum)	անտերներում ‎(anternerum)
	definite forms
nominative	անտերը/անտերն ‎(anterə/antern)	անտերները/անտերներն ‎(anternerə/anternern)
dative	անտերին ‎(anterin)	անտերներին ‎(anternerin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	անտերս ‎(anters)	անտերներս ‎(anterners)
dative	անտերիս ‎(anteris)	անտերներիս ‎(anterneris)
ablative	անտերիցս ‎(antericʿs)	անտերներիցս ‎(anternericʿs)
instrumental	անտերովս ‎(anterovs)	անտերներովս ‎(anternerovs)
locative	անտերումս ‎(anterums)	անտերներումս ‎(anternerums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	անտերդ ‎(anterd)	անտերներդ ‎(anternerd)
dative	անտերիդ ‎(anterid)	անտերներիդ ‎(anternerid)
ablative	անտերիցդ ‎(antericʿd)	անտերներիցդ ‎(anternericʿd)
instrumental	անտերովդ ‎(anterovd)	անտերներովդ ‎(anternerovd)
locative	անտերումդ ‎(anterumd)	անտերներումդ ‎(anternerumd)