Definify.com

Definition 2024

تأمم

Arabic

Verb

تَأَمَّمَ • ‎(taʾammama) V, non-past يَتَأَمَّمُ‎ (yataʾammamu)

to go, to repair (to a place)
to go to see

Conjugation

Conjugation of

تَأَمَّمَ

(form-V sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَأَمُّم taʾammum
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَأَمِّم mutaʾammim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُتَأَمَّم mutaʾammam
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَأَمَّمْتُ taʾammamtu	تَأَمَّمْتَ taʾammamta	تَأَمَّمَ taʾammama	تَأَمَّمْتُمَا taʾammamtumā	تَأَمَّمَا taʾammamā	تَأَمَّمْنَا taʾammamnā	تَأَمَّمْتُمْ taʾammamtum	تَأَمَّمُوا taʾammamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	تَأَمَّمْتُ taʾammamtu	تَأَمَّمْتِ taʾammamti	تَأَمَّمَتْ taʾammamat	تَأَمَّمْتُمَا taʾammamtumā	تَأَمَّمَتَا taʾammamatā	تَأَمَّمْنَا taʾammamnā	تَأَمَّمْتُنَّ taʾammamtunna	تَأَمَّمْنَ taʾammamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَتَأَمَّمُ ʾataʾammamu	تَتَأَمَّمُ tataʾammamu	يَتَأَمَّمُ yataʾammamu	تَتَأَمَّمَانِ tataʾammamāni	يَتَأَمَّمَانِ yataʾammamāni	نَتَأَمَّمُ nataʾammamu	تَتَأَمَّمُونَ tataʾammamūna	يَتَأَمَّمُونَ yataʾammamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَتَأَمَّمُ ʾataʾammamu	تَتَأَمَّمِينَ tataʾammamīna	تَتَأَمَّمُ tataʾammamu	تَتَأَمَّمَانِ tataʾammamāni	تَتَأَمَّمَانِ tataʾammamāni	نَتَأَمَّمُ nataʾammamu	تَتَأَمَّمْنَ tataʾammamna	يَتَأَمَّمْنَ yataʾammamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَأَمَّمَ ʾataʾammama	تَتَأَمَّمَ tataʾammama	يَتَأَمَّمَ yataʾammama	تَتَأَمَّمَا tataʾammamā	يَتَأَمَّمَا yataʾammamā	نَتَأَمَّمَ nataʾammama	تَتَأَمَّمُو tataʾammamū	يَتَأَمَّمُو yataʾammamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَأَمَّمَ ʾataʾammama	تَتَأَمَّمِي tataʾammamī	تَتَأَمَّمَ tataʾammama	تَتَأَمَّمَا tataʾammamā	تَتَأَمَّمَا tataʾammamā	نَتَأَمَّمَ nataʾammama	تَتَأَمَّمْنَ tataʾammamna	يَتَأَمَّمْنَ yataʾammamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَأَمَّمْ ʾataʾammam	تَتَأَمَّمْ tataʾammam	يَتَأَمَّمْ yataʾammam	تَتَأَمَّمَا tataʾammamā	يَتَأَمَّمَا yataʾammamā	نَتَأَمَّمْ nataʾammam	تَتَأَمَّمُو tataʾammamū	يَتَأَمَّمُو yataʾammamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَأَمَّمْ ʾataʾammam	تَتَأَمَّمِي tataʾammamī	تَتَأَمَّمْ tataʾammam	تَتَأَمَّمَا tataʾammamā	تَتَأَمَّمَا tataʾammamā	نَتَأَمَّمْ nataʾammam	تَتَأَمَّمْنَ tataʾammamna	يَتَأَمَّمْنَ yataʾammamna
imperative الْأَمْر	m		تَأَمَّمْ taʾammam		تَأَمَّمَا taʾammamā			تَأَمَّمُو taʾammamū
imperative الْأَمْر	f		تَأَمَّمِي taʾammamī		تَأَمَّمَا taʾammamā			تَأَمَّمْنَ taʾammamna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	تُؤُمِّمَ tuʾummima	—	—	—	—	—
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	—	—	—	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	—	—	يُتَأَمَّمُ yutaʾammamu	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	—	—	—	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُتَأَمَّمَ yutaʾammama	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	—	—	—	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُتَأَمَّمْ yutaʾammam	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	—	—	—	—	—	—	—	—

Etymology 2

Noun

تَأَمُّم • ‎(taʾammum) m

verbal noun of تَأَمَّمَ ‎(taʾammama) (form V)

Declension

Declension of noun تَأَمُّم (taʾammum)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَأَمُّم taʾammum	التَّأَمُّم at-taʾammum	تَأَمُّم taʾammum
Nominative	تَأَمُّمٌ taʾammumun	التَّأَمُّمُ at-taʾammumu	تَأَمُّمُ taʾammumu
Accusative	تَأَمُّمًا taʾammuman	التَّأَمُّمَ at-taʾammuma	تَأَمُّمَ taʾammuma
Genitive	تَأَمُّمٍ taʾammumin	التَّأَمُّمِ at-taʾammumi	تَأَمُّمِ taʾammumi

Etymology 3

Verb

تَأْمُمْ • ‎(taʾmum) ‎(form I)

second-person masculine singular non-past active jussive of أَمَّ ‎(ʾamma)
third-person feminine singular non-past active jussive of أَمَّ ‎(ʾamma)

Definify.com

Definition 2024

تأمم

تأمم

Arabic

Verb

Conjugation

Etymology 2

Noun

Declension

Etymology 3

Verb

Etymology

Similar Results