Definify.com
Definition 2025
رين
رين
Arabic
Noun
رَيْن • (rayn) m
Declension
Declension of noun رَيْن (rayn)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | رَيْن rayn |
الرَّيْن ar-rayn |
رَيْن rayn |
Nominative | رَيْنٌ raynun |
الرَّيْنُ ar-raynu |
رَيْنُ raynu |
Accusative | رَيْنًا raynan |
الرَّيْنَ ar-rayna |
رَيْنَ rayna |
Genitive | رَيْنٍ raynin |
الرَّيْنِ ar-rayni |
رَيْنِ rayni |
References
- Steingass, Francis Joseph (1884), “رين”, in The Student's Arabic–English Dictionary, London: W.H. Allen
Etymology 2
Verb
رَيْنَ • (rayna) (form I)
- second-person feminine plural active imperative of رَأَى (raʾā)
Etymology 3
Verb
رِينَ • (rīna) (form I)
- third-person masculine singular past passive of رَانَ (rāna)