Definify.com
Definition 2024
व्रीहि
व्रीहि
See also: वराह
Sanskrit
Noun
व्रीहि • (vrīhí) m
Declension
| Masculine i-stem declension of व्रीहि | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | व्रीहिः (vrīhiḥ) | ||
| Gen. sg. | व्रीहेः (vrīheḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | व्रीहिः (vrīhiḥ) | व्रीही (vrīhī) | व्रीहयः (vrīhayaḥ) |
| Vocative | व्रीहे (vrīhe) | व्रीही (vrīhī) | व्रीहयः (vrīhayaḥ) |
| Accusative | व्रीहिम् (vrīhim) | व्रीही (vrīhī) | व्रीहीन् (vrīhīn) |
| Instrumental | व्रीहिणा (vrīhiṇā) | व्रीहिभ्याम् (vrīhibhyām) | व्रीहिभिः (vrīhibhiḥ) |
| Dative | व्रीहये (vrīhaye) | व्रीहिभ्याम् (vrīhibhyām) | व्रीहिभ्यः (vrīhibhyaḥ) |
| Ablative | व्रीहेः (vrīheḥ) | व्रीहिभ्याम् (vrīhibhyām) | व्रीहिभ्यः (vrīhibhyaḥ) |
| Genitive | व्रीहेः (vrīheḥ) | व्रीह्योः (vrīhyoḥ) | व्रीहीणाम् (vrīhīṇām) |
| Locative | व्रीहौ (vrīhau) | व्रीह्योः (vrīhyoḥ) | व्रीहिषु (vrīhiṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1043
- ↑ Witzel 1999, page 27