Definify.com
Definition 2024
ἀθεότης
ἀθεότης
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /aθeótis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /aθeótis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /aθeótis/
Noun
ἀθεότης • (atheótēs) f (genitive ἀθεότητος); third declension
Inflection
Third declension of ἀθεότης, ἀθεότητος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀθεότης | τὼ ἀθεότητε | αἱ ἀθεότητες |
Genitive | τῆς ἀθεότητος | τοῖν ἀθεοτήτοιν | τῶν ἀθεοτήτων |
Dative | τῇ ἀθεότητῐ | τοῖν ἀθεοτήτοιν | ταῖς ἀθεότησῐ(ν) |
Accusative | τὴν ἀθεότητᾰ | τὼ ἀθεότητε | τὰς ἀθεότητᾰς |
Vocative | ἀθεότη | ἀθεότητε | ἀθεότητες |
References
- ἀθεότης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀθεότης in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἀθεότης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀθεότης» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)