Definify.com
Definition 2024
ἀντίταξις
ἀντίταξις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /antítaxsis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /antítaksis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ãdítaksis/
Noun
ἀντίταξις • (antítaxis) f (genitive ἀντιτάξεως); third declension
- a setting in array against
- (generally) opposition
Inflection
Third declension of ἀντίταξῐς, ἀντιτάξεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀντίταξῐς | ἀντιτάξει | ἀντιτάξεις |
| Genitive | ἀντιτάξεως | ἀντιταξέοιν | ἀντιτάξεων |
| Dative | ἀντιτάξει | ἀντιταξέοιν | ἀντιτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ἀντίταξῐν | ἀντιτάξει | ἀντιτάξεις |
| Vocative | ἀντίταξῐ | ἀντιτάξει | ἀντιτάξεις |
Third declension of ἀντίταξῐς, ἀντιτάξιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀντίταξῐς | ἀντιτάξιε | ἀντιτάξιες |
| Genitive | ἀντιτάξιος | ἀντιταξίοιν | ἀντιταξίων |
| Dative | ἀντιτάξῑ, ἀντιτάξει | ἀντιταξίοιν | ἀντιτάξῐσῐ(ν), ἀντιταξίεσῐ(ν), ἀντιτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ἀντίταξῐν | ἀντιτάξιε | ἀντιτάξῑς, ἀντιτάξιᾰς |
| Vocative | ἀντίταξῐ | ἀντιτάξιε | ἀντιτάξιες |
References
- ἀντίταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀντίταξις in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἀντίταξις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀντίταξις» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)