Definify.com
Definition 2024
ἀποκρίνω
ἀποκρίνω
Ancient Greek
Verb
ἀποκρῑ́νω • (apokrī́nō)
- to separate, set apart
- Pherecrates, Deserters 1
- Claudius Aelianus, Various History 12.8
- Archilochus, Collected Works 82
- Hippocrates, Prognostics 45
- to distinguish
-
- to choose
- to reject on inquiry
- (in middle voice) to give answer, reply
- Euripides, Iphigenia in Aulis 1354
- to answer charges, defend oneself
- Antiphon of Rhamnus, Collected Works 143.30, (compare 119.32)
- to meet events, circumstances
- Arrian, Discourses of Epictetus 2.16.2
-
- (passive) to be given as an answer (+ dative of agent)
- 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 187.B
-
κινδυνεύει δὲ ἡ ἀληθὴς δόξα ἐπιστήμη εἶναι, καί μοι τοῦτο ἀποκεκρίσθω.
- But I venture to assert that knowledge is true opinion, and let that be my answer.
-
κινδυνεύει δὲ ἡ ἀληθὴς δόξα ἐπιστήμη εἶναι, καί μοι τοῦτο ἀποκεκρίσθω.
-
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἀποκρίνω | ἀποκρίνεις | ἀποκρίνει | ἀποκρίνετον | ἀποκρίνετον | ἀποκρίνομεν | ἀποκρίνετε | ἀποκρίνουσῐ(ν) |
subjunctive | ἀποκρίνω | ἀποκρίνῃς | ἀποκρίνῃ | ἀποκρίνητον | ἀποκρίνητον | ἀποκρίνωμεν | ἀποκρίνητε | ἀποκρίνωσῐ(ν) | |
optative | ἀποκρίνοιμῐ | ἀποκρίνοις | ἀποκρίνοι | ἀποκρίνοιτον | ἀποκρινοίτην | ἀποκρίνοιμεν | ἀποκρίνοιτε | ἀποκρίνοιεν | |
imperative | ἀπόκρινε | ἀποκρινέτω | ἀποκρίνετον | ἀποκρινέτων | ἀποκρίνετε | ἀποκρινόντων | |||
middle/
passive |
indicative | ἀποκρίνομαι | ἀποκρίνει/ ἀποκρίνῃ |
ἀποκρίνεται | ἀποκρίνεσθον | ἀποκρίνεσθον | ἀποκρινόμεθᾰ | ἀποκρίνεσθε | ἀποκρίνονται |
subjunctive | ἀποκρίνωμαι | ἀποκρίνῃ | ἀποκρίνηται | ἀποκρίνησθον | ἀποκρίνησθον | ἀποκρινώμεθᾰ | ἀποκρίνησθε | ἀποκρίνωνται | |
optative | ἀποκρινοίμην | ἀποκρίνοιο | ἀποκρίνοιτο | ἀποκρίνοισθον | ἀποκρινοίσθην | ἀποκρινοίμεθᾰ | ἀποκρίνοισθε | ἀποκρίνοιντο | |
imperative | ἀποκρίνου | ἀποκρινέσθω | ἀποκρίνεσθον | ἀποκρινέσθων | ἀποκρίνεσθε | ἀποκρινέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | ἀποκρίνειν | ἀποκρίνεσθαι | |||||||
participle | ἀποκρίνων , ἀποκρίνουσᾰ , ἀπόκρινον | ἀποκρινόμενος , ἀποκρινομένη , ἀποκρινόμενον |
Future: ἀποκρινῶ, ἀποκρινοῦμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἀποκρινῶ/ ἀποκρινέω |
ἀποκρινεῖς | ἀποκρινεῖ | ἀποκρινεῖτον | ἀποκρινεῖτον | ἀποκρινοῦμεν | ἀποκρινεῖτε | ἀποκρινοῦσῐ(ν) |
optative | ἀποκρινοίην/ ἀποκρινοῖμῐ |
ἀποκρινοίης/ ἀποκρινοῖς |
ἀποκρινοίη/ ἀποκρινοῖ |
ἀποκρινοῖτον | ἀποκρινοίτην | ἀποκρινοῖμεν | ἀποκρινοῖτε | ἀποκρινοῖεν | |
middle | indicative | ἀποκρινοῦμαι | ἀποκρινῇ/ ἀποκρινεῖ |
ἀποκρινεῖται | ἀποκρινεῖσθον | ἀποκρινεῖσθον | ἀποκρινούμεθᾰ | ἀποκρινεῖσθε | ἀποκρινοῦνται |
optative | ἀποκρινοίμην | ἀποκρινοῖο | ἀποκρινοῖτο | ἀποκρινοῖσθον | ἀποκρινοίσθην | ἀποκρινοίμεθᾰ | ἀποκρινοῖσθε | ἀποκρινοῖντο | |
active | middle | ||||||||
infinitive | ἀποκρινεῖν | ἀποκρινεῖσθαι | |||||||
participle | ἀποκρινῶν , ἀποκρινοῦσᾰ , ἀποκρινοῦν | ἀποκρινούμενος , ἀποκρινουμένη , ἀποκρινούμενον |
References
- ἀποκρίνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀποκρίνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἀποκρίνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «ἀποκρίνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀποκρίνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- «ἀποκρίνω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)