Definify.com
Definition 2024
ἁμαρτωλός
ἁμαρτωλός
See also: αμαρτωλός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /amartólos/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /amartólos/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /amaɾtólos/
Noun
ἁμαρτωλός • (hamartōlós) m (genitive ἁμαρτωλοῦ); second declension
Inflection
Second declension of ἁμαρτωλός, ἁμαρτωλοῦ
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἁμαρτωλός | τὼ ἁμαρτωλώ | οἱ ἁμαρτωλοί |
| Genitive | τοῦ ἁμαρτωλοῦ | τοῖν ἁμαρτωλοῖν | τῶν ἁμαρτωλῶν |
| Dative | τῷ ἁμαρτωλῷ | τοῖν ἁμαρτωλοῖν | τοῖς ἁμαρτωλοῖς |
| Accusative | τὸν ἁμαρτωλόν | τὼ ἁμαρτωλώ | τοὺς ἁμαρτωλούς |
| Vocative | ἁμαρτώλε | ἁμαρτωλώ | ἁμαρτωλοί |
References
- ἁμαρτωλός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἁμαρτωλός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἁμαρτωλός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἁμαρτωλός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G268”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979