Definify.com
Definition 2024
ἐγγενικός
ἐγγενικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /eŋɡenikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /eŋɡenikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ẽɡenikós/
Adjective
ἐγγενικός • (engenikós) m (feminine ἐγγενική, neuter ἐγγενικόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of ἐγγενικός, ἐγγενική, ἐγγενικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ἐγγενικός | ἐγγενική | ἐγγενικόν | ἐγγενικώ | ἐγγενικᾱ́ | ἐγγενικώ | ἐγγενικοί | ἐγγενικαί | ἐγγενικᾰ́ | |||
| Genitive | ἐγγενικοῦ | ἐγγενικῆς | ἐγγενικοῦ | ἐγγενικοῖν | ἐγγενικαῖν | ἐγγενικοῖν | ἐγγενικῶν | ἐγγενικῶν | ἐγγενικῶν | |||
| Dative | ἐγγενικῷ | ἐγγενικῇ | ἐγγενικῷ | ἐγγενικοῖν | ἐγγενικαῖν | ἐγγενικοῖν | ἐγγενικοῖς | ἐγγενικαῖς | ἐγγενικοῖς | |||
| Accusative | ἐγγενικόν | ἐγγενικήν | ἐγγενικόν | ἐγγενικώ | ἐγγενικᾱ́ | ἐγγενικώ | ἐγγενικούς | ἐγγενικᾱ́ς | ἐγγενικᾰ́ | |||
| Vocative | ἐγγενικέ | ἐγγενική | ἐγγενικόν | ἐγγενικώ | ἐγγενικᾱ́ | ἐγγενικώ | ἐγγενικοί | ἐγγενικαί | ἐγγενικᾰ́ | |||
References
- ἐγγενικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐγγενικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἐγγενικός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)