Definify.com
Definition 2025
ἐμμενετικός
ἐμμενετικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /em̚menetikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /em̚menetikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /emenetikós/
Adjective
ἐμμενετικός • (emmenetikós) m (feminine ἐμμενετική, neuter ἐμμενετικόν); first/second declension
- disposed to abide
- Stobaeus, Physical and Moral Extracts 2.106
Inflection
First and second declension of ἐμμενετικός, ἐμμενετική, ἐμμενετικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ἐμμενετικός | ἐμμενετική | ἐμμενετικόν | ἐμμενετικώ | ἐμμενετικᾱ́ | ἐμμενετικώ | ἐμμενετικοί | ἐμμενετικαί | ἐμμενετικᾰ́ | |||
| Genitive | ἐμμενετικοῦ | ἐμμενετικῆς | ἐμμενετικοῦ | ἐμμενετικοῖν | ἐμμενετικαῖν | ἐμμενετικοῖν | ἐμμενετικῶν | ἐμμενετικῶν | ἐμμενετικῶν | |||
| Dative | ἐμμενετικῷ | ἐμμενετικῇ | ἐμμενετικῷ | ἐμμενετικοῖν | ἐμμενετικαῖν | ἐμμενετικοῖν | ἐμμενετικοῖς | ἐμμενετικαῖς | ἐμμενετικοῖς | |||
| Accusative | ἐμμενετικόν | ἐμμενετικήν | ἐμμενετικόν | ἐμμενετικώ | ἐμμενετικᾱ́ | ἐμμενετικώ | ἐμμενετικούς | ἐμμενετικᾱ́ς | ἐμμενετικᾰ́ | |||
| Vocative | ἐμμενετικέ | ἐμμενετική | ἐμμενετικόν | ἐμμενετικώ | ἐμμενετικᾱ́ | ἐμμενετικώ | ἐμμενετικοί | ἐμμενετικαί | ἐμμενετικᾰ́ | |||
References
- ἐμμενετικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐμμενετικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἐμμενετικός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)