Definify.com
Definition 2024
ἐντελέχεια
ἐντελέχεια
Ancient Greek
Noun
ἐντελέχεια • (entelékheia) f (genitive ἐντελεχείας); first declension
Inflection
First declension of ἐντελέχειᾰ, ἐντελεχείᾱς
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἐντελέχειᾰ | τὼ ἐντελεχείᾱ | αἱ ἐντελέχειαι |
| Genitive | τῆς ἐντελεχείᾱς | τοῖν ἐντελεχείαιν | τῶν ἐντελεχειῶν |
| Dative | τῇ ἐντελεχείᾳ | τοῖν ἐντελεχείαιν | ταῖς ἐντελεχείαις |
| Accusative | τὴν ἐντελέχειᾰν | τὼ ἐντελεχείᾱ | τὰς ἐντελεχείᾱς |
| Vocative | ἐντελέχειᾰ | ἐντελεχείᾱ | ἐντελέχειαι |
Descendants
- Azerbaijani: entelexiya
- Basque: entelekia
- Czech: entelechie
- Danish: enteleki
- Dutch: entelechie
- English: entelechy
- Esperanto: entelekio
- Finnish: entelekia
- French: entéléchie
- German: Entelechie
- Greek: εντελέχεια (entelécheia)
- Italian: entelechia
- Polish: entelechia
- Portuguese: entelequia
- Romanian: entelehie
- Russian: энтеле́хия f (enteléxija)
- Slovak: entelechia
- Spanish: entelequia
- Swedish: enteleki
- Ukrainian: ентелехія (entelexija)
References
- ἐντελέχεια in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐντελέχεια» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἐντελέχεια» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)